Waarom je nooit rijk zou moeten trouwen: En ik weet het omdat ik in een wereld vol vrouwen leef die wensten dat ze dat niet hadden gedaan!

Kent u het oude gezegde ‘geldpraat en rijkdomgefluister’ nog? Niet veel doen dat. Tenminste, dat denk ik na een vluchtige scroll door TikTok.

Het socialemediaplatform staat vol met goeroes die rijk worden en opscheppen over hun banksaldo, maar een verraderlijke subgroep hiervan is vaak het populairst. Hun beste tip voor een luxe leven? Word niet rijk door het te verdienen, maar door ermee te trouwen.

Eén daarvan, Dixie D’Amelio, een 22-jarige influencer met een fanbase van 57 miljoen mensen, ging viraal voor een video waarin ze klaagt dat ze moet werken en besluit dat ze in plaats daarvan ‘rijk gaat trouwen’. Zij is niet de enige. De hashtag How To Marry Rich is 3,9 miljoen keer bekeken op het platform en een hele online-industrie belooft luidkeels aspiranten te helpen precies dat te doen.

Ik ben niet naïef. Dixie en haar soortgenoten zijn niet de eersten met plannen om voor geld te trouwen. Maar ooit werd er discreet over het advies gefluisterd. Die beleefdheid gaat verloren in de ondertitelde TikTok-video’s van vandaag.

Maar het is niet alleen dat ze indiscreet zijn. Ze hebben het ook duidelijk mis. Alleen voor het geld trouwen is geen garantie voor geluk, en ik kan het weten, want ik leef tussen vrouwen die het wel hebben gedaan.

Ik ben opgegroeid met wat nu in de mode ‘voorrecht’ wordt genoemd. En ja, ondanks de occasionele moeilijke jaren zijn het vriendelijke jaren geweest.

Mijn man weet dat ik altijd waarde heb gehecht aan financiële onafhankelijkheid, en het opofferen ervan voor een leven vol vrije tijd heeft mij nooit in de verleiding gebracht. Natuurlijk heb ik genoten van de vakanties naar de Malediven via de eersteklas lounge, de boetieks in Knightsbridge en de met Michelin-sterren bekroonde lunches, maar ik heb die levensstijl nooit omwille van zichzelf nagestreefd. En ik heb daarvoor nooit op een man vertrouwd.

Als ik ooit in de verleiding was gekomen om mijn eigen verdienvermogen op te geven, zouden de vooroordelen en de spot met de vrouwen in die situatie mij te kwaad hebben gemaakt om er echt van te kunnen genieten.

Je zou je kunnen voorstellen dat het vleiend zou zijn om beschreven te worden als een ‘trofeevrouw’, met al zijn connotaties van decadente glamour. In plaats daarvan werd ik de eerste keer dat er van mij werd aangenomen dat ik er een was, gestoken door hoe leeg mensen dachten dat ik was, totdat ze me vroegen wat ik deed.

Ik ben een schrijver, gespecialiseerd in financiële journalistiek, maar al te vaak nemen mensen niet de moeite om ernaar te vragen. Een vrouw die ‘rijk trouwt’ zoals de TikTokkers zo meedogenloos bepleiten, verliest haar eigen identiteit en wordt gewoon een deel van de entourage van haar man.

Ik herinner me een man die parkeerde in de buurt van een bewonerspark buiten mijn huis in Kensington en tegen me zei toen ik hem vroeg verder te rijden: ‘Leen de auto van de man niet tenzij hij je laat zien hoe je hem moet parkeren, lieverd.’ In een kunstgalerie in St James’s kreeg ik te horen dat het prima was als ik een stuk wilde reserveren totdat mijn man ermee had ingestemd.

Een verkoper bij een meubelwinkel aan King’s Road wees me er behulpzaam op dat ze open waren in het weekend, wanneer mijn man misschien langs kon komen om mijn keuzes goed te keuren. De lijst met kleine vernederingen is lang.

Natuurlijk klinkt dit misschien irrelevant voor jonge meisjes die op zoek zijn naar sensatie en verleid worden door de glamour van een rijke man. Waarom maakt het hen uit wat anderen denken als ze het geld van hun man laten zien en nooit een dag hoeven te werken? Maar laat ik er een waarschuwend woord aan toevoegen.

Ik heb in mijn leven veel Assepoesters gekend en weinig of geen van hen krijgen een gelukkig einde. Ja, het lijkt misschien goed te beginnen. De zomerbruiloft in een Toscaans kasteel komt regelrecht uit een sprookje, net als de couturejurk en de tien-karaats diamanten ring.

Ik heb vrouwen gekend van wie de man hen £10.000 per week zakgeld gaf gedurende de looptijd van het huwelijk.

Wat uiteraard niet met rijkdom te koop is, is emotionele stabiliteit of gemoedsrust. Noch voor hen, noch voor hun echtgenoten. De vrijwel constante angst om niet goed genoeg te zijn of vervangen te worden door iemand die beter is, zorgt ervoor dat geen van beide partijen gelukkig is.

Het is vaak slechts een kwestie van tijd voordat privédetectives worden ingeschakeld om echtgenoten te volgen, of advocaten worden ingeschakeld om het geld te volgen. Wanneer u een transactionele benadering van relaties hanteert, vraagt ​​u om behandeld te worden als handelswaar.

Het begint onvermijdelijk mis te gaan. En als de geldkraan wordt dichtgedraaid, zijn er soms wanhopiger of inventievere maatregelen nodig voor vrouwen die voor geld trouwen en hun eigen geld niet verdienen.

Ik hoorde onlangs van een winkel aan de Brompton Road die contant geld aanbiedt voor designerhandtassen, gekocht in een van de vele luxe boetieks in de omgeving. Omdat ze op hun hoede zijn om een ​​digitaal spoor achter te laten dat hun echtgenoten kunnen volgen, kunnen vrouwen binnenlopen met een Hermes- of Chanel-handtas ter waarde van duizenden ponden, betaald met zijn creditcard, en met contant geld vertrekken.

Degenen die dat nodig hebben, kunnen op deze manier een behoorlijk appeltje voor de dorst opbouwen, zonder dat een echtgenoot (of waarschijnlijker: zijn accountant) achterdochtig wordt. Het is een huiveringwekkende herinnering aan de vernedering van financiële afhankelijkheid en een ijzersterke huwelijkse voorwaarden.

Want wat Dixie en haar fans ook moeten erkennen, is dat het één ding is om voor geld te trouwen, en iets heel anders om eraan vast te houden als je gaat scheiden.

Hoe zorgelijk dit ook is voor de vrouwen in kwestie, ik ben ook bezorgd voor de mannen die al dan niet wetende deelnemers zijn aan deze smakeloze handel.

Als moeder van twee jongens aarzel ik bij het idee van een toekomstige partner die hen ziet als niet meer dan een upgrade van hun levensstijl, ook al is geen van beiden oud genoeg om te daten.

Als ik vermoedde dat iemand achter mijn jongens aanzat om hun geld, zou ik liever een cheque uitschrijven en de jonge vrouw inpakken.

Dat klinkt misschien hard (en een beetje neurotisch), maar op de lange termijn zal het beide partijen behoeden voor het gedoe en het liefdesverdriet. Mijn advies aan jonge mannen is hetzelfde als aan jonge vrouwen. Trouwen omdat je dat wilt, niet omdat je indruk op mensen wilt maken.

Als dit alles de jonge vrouwen van TikTok er niet van kan overtuigen hun ‘trouw rijk’-plannen niet door te zetten, stel ik voor dat ze werken aan het ontwikkelen van een Kardashian-niveau van zelfvertrouwen.

Zonder dit kunnen ze merken dat ze hun grip op de realiteit verliezen, evenals hun buit. Het impostersyndroom is net zo verlammend voor de vrouw in de slaapkamer als voor de vrouw in de directiekamer.

Elke blik en elk woord dat tegen hen wordt gezegd, zal onzekerheden veroorzaken die worden gevoed door de angst – ja, het geloof – dat ze er niet bij horen. Dat ze niet voldoen aan de normen waarvan ze denken dat ze eraan gehouden worden. Er is een daarmee gepaard gaande waanzin om dunner, mooier, beleefder en grappiger te zijn – wat het ook is waarvan je denkt dat het je zal helpen er eindelijk bij te horen.

Om het gevoel te krijgen dat je je nieuwe status verdient en daarom waarschijnlijker bent dat je deze behoudt. Het is een wreed spel en uiteindelijk een onsuccesvol spel. De vrouwen die erin verstrikt raken, onderwerpen zichzelf aan een meedogenloos regime van verzorging en zelfverbetering, en rennen altijd sneller om op hun plaats te blijven.

Sommigen betalen om dit zelfvertrouwen te bevorderen. In Londen zijn er, net als in New York, Beijing of Dubai, genoeg paranormaal begaafden, personal trainers, schoonheidsspecialisten of etiquettecoaches om kwetsbare jonge vrouwen te helpen de versie van zichzelf te worden die ze denken te moeten zijn, terwijl ze duizenden euro’s aan vergoedingen worden kwijtgescholden. .

Het is allemaal schijn. Deze vrouwen krijgen te horen dat het verwarren van een gebaksvorkje met een dessertlepel of het vragen om het toilet in plaats van het toilet de doodsteek is voor elke statuszoeker. Maar de waarheid is veel minder ingewikkeld. Wees wie je bent, en de wereld zal je accepteren zoals je bent.

Sterker nog, een gebrek aan pretentie zorgt er vaak voor dat je een plaats aan tafel krijgt – vrij letterlijk in het geval van één vriend.

Ze is een van de meest charmante vrouwen die ik ken, iemand die een kortstondige carrière in de entertainmentwereld had voordat ze met een zeer succesvolle en rijke producer trouwde.

Ik was totaal ontwapend toen ze tijdens een avondje uit samen de manager van een chique restaurant in Piccadilly feliciteerde met het succes en zei: ‘De afgelopen vijf jaar zijn goed geweest. Ik ben van het wachten aan deze tafels naar het eten aan deze tafels gegaan en jij hebt er nog een toegevoegd [Michelin] ster.’

Niemand die aanwezig was, dacht iets minder over de vrouw. Wij lachten inderdaad met haar mee, blij met haar geluk. Haar gebrek aan pretentie liet zien dat ze het enige had wat met geld niet te koop is: authenticiteit. Het was die avond voor iedereen aan tafel duidelijk dat ze trouwde uit liefde, niet uit geld.

Als er iets misgaat, wat we allemaal doen, ongeacht of we de school hebben afgemaakt of het A-niveau niet hebben gehaald, is de manier waarop je met de situatie omgaat het meest veelzeggend.

Er wordt vaak gedacht dat chique mensen geobsedeerd zijn door status en door wie ze binnenlaten of buiten hun stam houden. Maar dit is ook niet waar. Ze leggen geen struikeldraden over hun landgoederen, wachtend op de volgende persoon die de ‘g’ in Magdalena uitspreekt.

Vriendelijkheid of goede manieren weerhouden de meeste mensen ervan een punt te maken van de werkelijke of ingebeelde tekortkomingen van iemand anders. En goede manieren zijn, net als bijna al het andere in het leven, gemakkelijk voor mensen met een gezond zelfbeeld. Een chip op de schouder, in plaats van een ongepast accent, is de ondergang van zovelen in deze wereld.

Dus mijn advies aan die TikTokkers die zich niet kunnen laten weerhouden van het najagen van een rijke man, is om zich te concentreren op het versterken van hun zelfrespect. Zonder dit kunnen jonge vrouwen zich bedreigd of blootgesteld voelen en defensief worden.

Ik heb ze horen uithalen met passief-agressieve opmerkingen van de variant ‘Ik zou dat nooit kunnen dragen, maar het staat je prachtig’. Anderen gaan volledig voor kernenergie. Ze zetten een persoon of een plaats neer omdat ze bang zijn dat hun gebrek aan kennis hun bescheiden begin bloot zal leggen.

‘Ik kan niet geloven dat je weer met Kerstmis naar de Malediven gaat’, hoorde ik laatst. Misschien vinden ze dat neerbuigend zijn hoort bij rijk zijn. Dat is niet het geval. Het is een afgezaagd en onnauwkeurig vooroordeel over hoe rijke mensen zich gedragen. Deze benadering is vermoeiend en zal gegarandeerd juist die mensen vervreemden naar wie de goedkeuring van een aspirant verlangt.

Zeer vermogende individuen cultiveren ook geen vrienden – of romantische partners – vanwege hun waargenomen nut voor hen.

Ze zijn niet op zoek naar een toekomstige vrouw die Mandarijn spreekt of professioneel tennis speelt. Als ze een verbinding voor hun werk willen maken, staan ​​er zakelijke netwerken klaar om te helpen. Als ze een uitnodiging willen, of het nu voor een privé-eiland is of voor een reis naar de ruimte, nemen ze contact op met hun conciërge.

Voor alle rommelige dingen daartussenin willen ze een partner in de ware zin van het woord. Maar dat doen wij allemaal ook.

Het is een punt dat toekomstige miljardairvrouwen goed in gedachten zouden moeten houden als ze de nieuwste stapsgewijze handleiding volgen om een ​​miljardair in de wacht te slepen. Mijn beste tip? Kies voor de man die je gelukkig maakt, niet degene waarvan je denkt dat hij je rijk zal maken.