Peter Dutton ontketent dezelfde, meedogenloze strategie van drie woorden die Tony Abbott en Peta Credlin gebruikten om Labour te vernietigen: ‘Zacht aan de grenzen’

Een leider van de liberale oppositie voert campagne voor een streng grensbeschermingsbeleid terwijl de Labour-regering langzaam wegzakt in de peilingen.

Het is niet het heden – hoewel het dat wel zou kunnen zijn: het is Tony Abbott die in 2013 zijn ‘stop de boten’-campagne tegen de Rudd-Gillard-Rudd-regering leidt.

Abbott – nauw geadviseerd door zijn team, waaronder de toenmalige immigratiewoordvoerder Scott Morrison en naaste adviseur Peta Credlin – profiteerde van de reputatie van de Coalitie als streng op het gebied van nationale veiligheid en grenskwesties om Labour meedogenloos onder druk te zetten.

Het maakte deel uit van een campagne die Abbott aan de macht hielp bij de federale verkiezingen van 2013.

En nu gebruikt Peter Dutton hetzelfde draaiboek om kiezers tegen Labour te keren in de nasleep van een uitspraak van het Hooggerechtshof waarbij 141 criminele asielzoekers in de gemeenschap zijn vrijgelaten.

De coalitie zal de Australische kiezers drie woorden duidelijk maken waar de 77 parlementsleden van Labour hoopten niet mee te maken te krijgen, nu een crisis in de kosten van levensonderhoud de publieke stemming tegen de regering doet keren, slechts 18 maanden na hun eerste ambtstermijn.

Deze drie woorden luiden dat Labour opnieuw ‘zacht aan de grenzen’ is.

En, om de liberale premier John Howard te parafraseren: Labour-regeringen zijn eenvoudigweg niet bereid al het mogelijke te doen om ervoor te zorgen dat het de Australiërs zijn die ‘zullen beslissen wie naar dit land komt en onder welke omstandigheden ze komen’.

De mantra van ‘zacht aan de grenzen’ is luider geworden sinds de uitspraak van het Hooggerechtshof op 8 november, waarin verplichte detentie illegaal werd verklaard.

Uit de laatste Newspoll van zondag blijkt dat de kiezers zijn teruggekeerd naar de Coalitie, die nu 50:50 staat tegenover Labour, op basis van twee partijen.

En de persoonlijke goedkeuringsscore van de heer Albanese ligt nu op hetzelfde niveau als die van de heer Dutton op -13 – een dramatische daling ten opzichte van zijn hoogste punt na de verkiezingen van 35 in juli 2022.

Het is een verwoestende peiling voor de premier, die heeft gevochten voor momentum en richting te midden van de crisis in de kosten van levensonderhoud na het mislukken van zijn kenmerkende Voice-referendum.

Door het verlies van de Yes-campagne onder leiding van Albanese daalde zijn waardering voor het eerst op negatief terrein, terwijl Dutton een boost van vijf punten kreeg.

Sinds de uitspraak van het Hooggerechtshof – waar Labour zich fel tegen verzette – is Dutton nog verder aan het afkicken geweest en heeft hij de regering van Albanese bekritiseerd voor het toestaan ​​dat ‘hardcore criminelen’ tijdens de wacht van Labour op straat werden vrijgelaten.

Het Hooggerechtshof heeft dinsdag zijn schriftelijke beslissing vrijgegeven over de reden waarom alle zeven rechters een precedent van twintig jaar ongedaan hebben gemaakt en de vrijlating van de gevangenen in gang hebben gezet.

Labour heeft herhaaldelijk betoogd dat het geen andere keuze had dan de gevangenen vrij te laten nadat het Hooggerechtshof had bepaald dat detentie voor onbepaalde tijd illegaal is.

Maar Dutton zegt dat de regering wetgeving had moeten hebben om de mogelijkheid aan te pakken dat de rechtbank zich zou uitspreken tegen de onbepaalde detentie van asielzoekers die niet konden worden uitgezet nadat ze gevangenisstraffen hadden uitgezeten.

De coalitie profiteerde vorige week ook van de aankomst van een asielzoekersboot met twaalf illegale immigranten naar Australië.

De heer Dutton koppelde de aankomst van de boot aan de uitspraak van het Hooggerechtshof, waarbij hij waarschuwde dat de reactie van Labour een toename van het aantal illegale bootaankomsten zou bevorderen.

Als verdere schadelijke klap werd Labour gedwongen in te stemmen met een reeks harde amendementen van Peter Dutton op nieuwe wetten die ze met spoed naar het parlement hadden gestuurd om ervoor te zorgen dat de asielzoekers in de gaten werden gehouden.

Het was waarnemend premier Richard Marles die gedwongen werd de amendementen te aanvaarden omdat Anthony Albanese in San Francisco was voor de APEC-bijeenkomst – zijn vierde buitenlandse reis sinds zijn Voice-referendum op 14 oktober met overweldigende meerderheid werd verslagen.

Voor het publiek leek het erop dat de oppositie het beleid aan het schrijven was om de crisis aan te pakken – terwijl Labour in wanorde verkeerde en de premier weer op reis was.

De heer Abbott hanteerde een soortgelijke strategie als de oppositieleider, waarbij hij Labour te slim af was op het gebied van de grensbeveiliging.

In 2013 hadden zo’n 300 schepen met illegale immigranten de Australische kust bereikt – waarbij de heer Abbott de mantra herhaalde dat zijn partij ‘de boten zou tegenhouden’.

De campagne deed een beroep op Australiërs die zich zorgen maakten over het aantal verdrinkingsdoden en de migratieniveaus in het algemeen na de aankomst van tienduizenden asielzoekers per boot onder Labour.

De toenmalige premier Kevin Rudd had het Pacific Solution-beleid van John Howard bij het winnen van de verkiezingen van 2007 ontmanteld en werd opgevolgd door Julia Gillard, die uiteindelijk in 2012 de offshore-verwerking hervatte.

Toen Rudd in 2013 terugkeerde naar de Lodge, scherpte hij het beleid van Gillard verder aan en kondigde aan dat asielzoekers die per boot arriveren nooit in Australië zouden worden gevestigd.

Maar de schade was al aangericht, met 50.000 aankomsten van asielzoekers en minstens 1.200 verdronken mensen op zee tijdens de Rudd-Gillard-Rudd-jaren, en de heer Abbott won vervolgens de verkiezingen van 2013.

Operatie Sovereign Borders volgde, waarbij boten werden teruggestuurd en offshore werd vastgehouden en behandeld, onder toezicht van de ministers van immigratie, de heer Morrison en de heer Dutton, wat resulteerde in slechts één illegale boot die in 2014 in Australië aankwam.

Nu concentreert Dutton zich opnieuw op immigratie en scherpt hij de waargenomen zwakte van Labour op het gebied van grensbeveiliging aan.

Mevrouw Credlin, een essentieel lid van het team van de heer Abbott in 2013, zei dat ze niet denkt dat de heer Dutton een stap verkeerd heeft gezet bij het omgaan met de herhaalde uitdagingen waarmee de heer Albanese wordt geconfronteerd.

‘Hij was moedig in de Voice, hij las de stemming in de gemeenschap veel beter dan zijn tegenstanders, en vooral tijdens de afwezigheid van de premier heeft hij het parlement gedomineerd’, zei ze.

‘Voor de premier staat hij een verzengende zomer te wachten. En als deze week zijn uiterste best doet, dan geldt dat ook voor de Australiërs.’

Vorige maand nog – vóór de historische uitspraak van het Hooggerechtshof – vroeg de heer Dutton: ‘Waarom deden ze dat? [Labor] de controle over onze grenzen verliezen toen zij nog in de regering zaten?’

En in de nasleep van de uitspraak van de rechtbank heeft hij Labour gehamerd omdat het niet toegerust en onvoorbereid was om de vrijlating van 141 asielzoekers, waaronder veroordeelde moordenaars en kindermisbruikers, af te handelen.

Hij heeft zichzelf, net als de heer Abbott, gepositioneerd als een ‘hard aan de grenzen’ alternatieve premier die de asielzoekerskwestie zou kunnen oplossen als hij de kans zou krijgen.

Tijdens zijn tijd als minister van Binnenlandse Zaken werden in totaal 1.310 visa hersteld aan asielzoekers, die eerder automatisch waren ingetrokken als gevolg van een strafrechtelijke veroordeling.

In één geval was William Betham betrokken, wiens visum aanvankelijk werd ingetrokken nadat hij in 2008 tien jaar gevangenisstraf had gekregen vanwege zijn rol in een drugshandelsyndicaat.

Terwijl hij in 2017 voor onbepaalde tijd op Christmas Island zat, werd het visum van Betham hersteld en mocht hij naar de Gold Coast verhuizen.

Bethams advocaat onthulde later dat ze had gehandeld namens vier andere cliënten met soortgelijke veroordelingen, wier visumintrekkingen rond dezelfde tijd ook werden vernietigd.

De heer Dutton verklaarde eerder dat de zaak van Betham ‘niet ter behandeling naar zijn kantoor was gekomen’. Beslissingen over dergelijke zaken kunnen worden genomen door een functionaris van het departement, en gaan niet altijd naar ministers of politici.

Voorafgaand aan de uitspraak van het Hooggerechtshof had de Albanese regering 188 automatische visumintrekkingen ongedaan gemaakt.

De coalitie zette Labour onder druk om met een pleisteroplossing te komen voor het bevel van het Hooggerechtshof tijdens de afgelopen zittingsweek, waarbij zij beloofde de hele nacht en het weekend door te werken om wetgeving aan te nemen om de getroffen asielzoekers onder bewaking te houden.

Uiteindelijk werkten Labour en de Coalitie samen om een ​​wetsvoorstel aan te nemen dat het mogelijk maakt vrijgelaten gevangenen te voorzien van enkelmonitors en aan een avondklok te onderwerpen.

Hoewel hij de wetgeving zowel via het Huis van Afgevaardigden als via de Senaat steunde, zei Dutton later dat hij niet geloofde dat de beperkingen ver genoeg gingen.

Maar Labour beweert dat het zijn belofte om Australiërs veilig te houden in evenwicht brengt met zijn verantwoordelijkheid om in overeenstemming met de wet te handelen.

Minister van Immigratie Andrew Giles zei maandag in het vragenuur dat Labour ‘sterke wetten’ creëert en een ‘meedogenloze focus heeft op naleving… twee dingen waar de leden tegenover elkaar heel weinig van weten’.

‘Het is niet hard praten dat Australiërs veilig houdt’, zei Giles.

Minister van Binnenlandse Zaken Clare O’Neil was net zo vernietigend over het grensbeleid van de coalitie.

In hetzelfde vragenuur merkte ze op dat het immigratie- en grensbeleid een ‘lange en rimpelige, sterk gepolitiseerde geschiedenis’ kent.

‘Veel van de individuen die betrokken waren bij de meest flagrante schendingen van de mensenrechten en de veiligheid van mensen in ons land kwamen het land binnen onder de leiding van de oppositie.

‘De leider van de oppositie sprak een groot spel, maar toen het erop aankwam, bezuinigde hij op de financiering van de naleving van de immigratiewetten en zorgde ervoor dat onze grenzen niet veilig waren.’

Mevrouw O’Neil zei ter vergelijking dat Labour een ‘bewuste aanpak’ heeft gekozen om ervoor te zorgen dat alle wetten constitutioneel zijn en effectief zijn in het beschermen van Australiërs.

‘Wetten die niet werken, maken ons niet veiliger, maar juist gevaarlijker’, zei ze.