Prins Harry onthulde jaren voor Megxit dat hij uit de koninklijke familie wilde

Vanaf het moment dat zijn autobiografie Spare op boekenplanken over de hele wereld belandde, kregen we een verbazingwekkend inzicht in het ongeluk dat prins Harry voelde als lid van de koninklijke familie.

Twee jaar na de formele aankondiging door Buckingham Palace in februari 2021 dat de prins samen met zijn vrouw Meghan niet langer een werkend lid van de koninklijke familie zou zijn, zette de publicatie van Spare in schrijnend detail de frustratie en wrok uiteen van een man die had keerde zijn geboorterecht de rug toe om aan de andere kant van de wereld een leven met meer autonomie na te streven.

Het liet de lezers er weinig aan twijfelen dat zijn frustraties al jaren borrelden, lang voordat hij Meghan Markle in juli 2016 ontmoette.

De nieuwe Royals-sectie van The Mail kan nu onthullen dat de prins, 38, enkele jaren eerder had gesproken over zijn gevoelens van onthechting en frustratie, niet lang nadat hij de vrouw had ontmoet die later de hertogin van Sussex zou worden.

Zes jaar geleden, in commentaren die de komende seismische gebeurtenissen voorafschaduwden, onthulde The Mail on Sunday hoe Harry had toevertrouwd dat hij ‘uit de koninklijke familie wilde’ en verlangde naar een ‘gewoon leven’.

Tijdens een buitengewoon openhartig interview met journalist en auteur Angela Levin, sprak de toen 32-jarige Harry over zijn strijd om een ​​betekenisvolle rol voor zichzelf te vinden in het hart van wat hij de ‘goudvissenkom’ van het koninklijke leven noemde en gaf hij toe dat hij verschillende keren dicht bij een storing komen.’

Hij maakte duidelijk dat hij in de eerste plaats werd gemotiveerd door zijn loyaliteit aan koningin Elizabeth en voegde eraan toe: ‘Ik heb jarenlang met mijn hielen getrapt en ik wilde niet volwassen worden. Ik voelde dat ik eruit wilde, maar besloot toen om erin te blijven en een rol voor mezelf uit te werken.’

Aangrijpend onthulde Harry ook zijn mening dat de monarchie zou moeten veranderen zodra zijn grootmoeder overleed – een ingrijpende gebeurtenis die zich iets meer dan vijf jaar na dat interview, in september 2022, zou ontvouwen, evenals zijn verbazingwekkende bewering dat ‘niemand in de De koninklijke familie wil koning of koningin zijn’.

‘We willen ervoor zorgen dat de monarchie blijft bestaan ​​en zijn gepassioneerd over waar ze voor staat’, zei hij tegen mevrouw Levin, die vervolgens Harry: A Biography of A Prince (Pegasus) publiceerde.

‘We hebben het gevoel dat het Britse publiek en de hele wereld dit soort instellingen nodig hebben, maar het kan niet doorgaan zoals het onder de koningin heeft gedaan’, zei Harry.

‘Er zullen veranderingen zijn en er zal druk zijn om ze goed te krijgen.

‘Het gaat zo snel, vooral door de sociale media, dus we zijn betrokken bij de modernisering van de monarchie.’

Misschien had zelfs hij niet kunnen voorzien hoe snel de dingen zouden gaan. Binnen vier jaar hadden Harry en Meghan niet alleen de koninklijke familie de rug toegekeerd, maar ook Groot-Brittannië.

Het verbazingwekkend vooruitziende interview vond plaats in juni 2017, iets minder dan een jaar nadat hij was voorgesteld aan Meghan, met wie hij in 2018 zou trouwen tijdens een ceremonie die door miljoenen mensen over de hele wereld werd bekeken.

Weinigen wisten destijds hoe zijn relatie met de actrice – toen vooral bekend van haar rol in het Amerikaanse juridische drama Suits – de katalysator zou blijken te zijn voor een volledige transformatie van zijn rol, en een diepe breuk met zowel zijn broer, William, als vader. , Koning Karel.

Toch onthulde hij in zijn interview in 2017 dat hij, met aanmoediging van zijn oudere broer, op 28-jarige leeftijd eindelijk in therapie was gegaan voor het verlies van zijn moeder Diana 16 jaar eerder, toen hij nog maar 12 was.

Het beeld van Harry als een jonge jongen die plechtig achter de doodskist van zijn moeder loopt in de schittering van miljoenen, wordt op de publieke verbeelding geschroeid, zijn verdriet vormt sindsdien een rode draad in zijn leven.

Het is een verdriet waar hij in Spare over verwoestende details schrijft, maar waarover hij in 2017 ook in ontroerende details sprak, waarbij hij toevertrouwde dat hij het jarenlang had opgekropt, op zoek naar troost in feesten.

‘William en ik waren 14 en 12 toen onze moeder stierf en ik een heel eind achter haar kist moest lopen, omringd door duizenden mensen die naar me keken terwijl miljoenen anderen dat op televisie deden’, zei hij.

‘Ik vind dat geen enkel kind zou moeten worden gevraagd om dat te doen, onder geen enkele omstandigheid. Vandaag zou het zeker niet gebeuren.’

Het incident was het begin van wat hij beschrijft als jaren van het onderdrukken van zijn gevoelens. ‘In plaats van ermee om te gaan, stak ik mijn kop in het zand en liet ik me door alles om me heen aan stukken scheuren’, herinnert hij zich.

Bij Eton, zei hij, wilde hij gewoon een ‘bad boy’ zijn, terwijl hij pas tijdens zijn tijd in het leger, waar hij in januari 2006 bij kwam, iets voelde dat dichtbij vervulling leek.

Aan die tijd kwam in 2007 een voortijdig einde, toen tien weken nadat hij met zijn eenheid was ingezet in de Afghaanse provincie Helmand, zijn positie door een tijdschrift werd uitgelekt en hij om veiligheidsredenen haastig moest worden teruggetrokken.

‘Ik voelde me erg verontwaardigd’, herinnert hij zich. ‘In het leger zijn was de beste ontsnapping die ik ooit heb gehad. Ik had het gevoel dat ik echt iets aan het bereiken was.

‘Ik heb een diep begrip van allerlei soorten mensen met verschillende achtergronden en voelde dat ik deel uitmaakte van een team… Ik was ook geen prins; Ik was gewoon Harry.’

Jaren van wild feesten volgden, samen met publieke kritiek op een jongen die niet bereid leek iets positiefs te doen met het bevoorrechte leven waarin hij was geboren.

Pas toen hij halverwege de twintig was, voelde hij zich klaar om te proberen zijn verdriet onder ogen te zien. Hij zei: ‘Ik moest de fouten herstellen die ik maakte en wat er met me aan de hand was.’

Met professionele hulp, aanbevolen door zijn broer William, vond Harry een manier om zichzelf opnieuw uit te vinden en een rol te spelen die publiek respect en genegenheid won – zoals het bevorderen van de zaak van gewonde militairen en het aanpakken van geestelijke gezondheidsproblemen.

‘We zijn ongelooflijk gepassioneerd met onze goede doelen en ze zijn gekozen omdat ze op het pad zijn dat mijn moeder mij heeft getoond’, zei hij destijds.

‘Ik hou van liefdadigheidsdingen en het ontmoeten van mensen… Ik hou ervan om mensen te zien uitblinken en slagen. Als je zorg en aandacht geeft aan jongere mensen, zullen ze floreren.

‘Iedereen kan alles als je er maar voor gaat. Je hebt gewoon passie en geloof nodig’, zei hij tegen mevrouw Levin, die onlangs een biografie van de koningin heeft gepubliceerd – Camilla: From Outcast to Queen Consort (Simon and Schuster)

De prins erkende ook graag zijn eigen zwakheden en zei: ‘Ik kan de meeste dingen met mijn handen doen. Mijn volgende uitdaging is om gitaar te leren spelen. Maar ik raak erg opgewonden als ik lang achter een computer zit.

‘De passie in mij, daar kan ik iets van aan andere mensen geven… nou ja, iedereen met wie ik omga – maar ik kan soms te ongeduldig worden.’

Dit was een bedachtzame, nadenkende prins – iemand wiens broederlijke kloof nog niet de seismische kloof moest worden die het nu is.

Hij sprak met vaderlijke genegenheid over zijn nichtje en neefje, George en Charlotte – die nog vergezeld moeten worden door hun jongere broer Louis – en hield vol dat hij er geen wrok bij koesterde dat hun geboorte hem verder langs de lijn van opvolging had geduwd.

‘De reden dat ik nu vijfde ben, is vanwege mijn neef en nichtje, en ik zou ze nooit weg kunnen wensen’, zei hij. ‘Het zijn de meest verbazingwekkende dingen ooit.’

Hij voegde eraan toe dat hij geloofde dat niemand in de familie actief koning of koningin wilde worden.

‘Is er iemand van de koninklijke familie die koning of koningin wil worden?’ dacht hij na. ‘Ik denk het niet, maar we zullen onze taken op het juiste moment uitvoeren.’

Die opmerkingen hebben nu een griezelig karakter gekregen in het licht van ‘Megxit’ – het besluit van de hertog en hertogin van Sussex om afscheid te nemen van het koninklijke leven en hun dagen als privéburgers in de Californische zon te leven.

Toch waren er in juni 2017 al tekenen dat Harry zijn eigen pad wilde uitstippelen.

‘Ik ben vastbesloten om een ​​relatief normaal leven te leiden en als ik het geluk heb kinderen te krijgen, kunnen zij er ook een krijgen’, hield hij vol.

‘We willen niet zomaar een stel beroemdheden zijn, maar onze rol gebruiken voor het goede.’

Elke verandering, zo hield hij vol, was voor het ‘grotere goed’ van de monarchie.

‘We doen dit niet voor onszelf, maar voor het grotere goed van de mensen en de monarchie die we vertegenwoordigen.

‘Er is zoveel negatiefs in de wereld – wij als gezin proberen iets positiefs te brengen.’