Sophie Morgan zegt dat ze twee verjaardagen heeft. De eerste is de datum waarop ze werd geboren en de tweede is haar A-level uitslagdag, toen ze op 18-jarige leeftijd vanaf haar middel verlamd raakte bij een auto-ongeluk, wat het begin markeerde van een nieuw hoofdstuk.

BAFTA-genomineerde tv-presentator, schrijfster, kunstenaar en gehandicaptenactivist zijn slechts enkele van de titels die de 38-jarige uit East Sussex nu op haar naam heeft staan, waarmee ze zichzelf positioneert als een van de leidende gezichten van Groot-Brittannië op tv.

Als een van de eerste vrouwelijke tv-presentatoren ter wereld met een lichamelijke beperking heeft Sophie gevochten voor vertegenwoordiging van mensen met een handicap.

Ze is panellid bij Loose Women en zal samen met Clare Balding opnieuw het gezicht zijn van de Crufts-verslaggeving van Channel 4, wanneer morgen de internationale hondencompetitie van start gaat in Birmingham.

Hier kijkt FEMAIL naar de ongelooflijke prestaties van Sophie Morgan, van het verwoestende auto-ongeluk dat haar leven veranderde tot haar dynamische en inspirerende tv-carrière.

Wat is er met Sophie Morgan gebeurd?

Sophie kreeg een auto-ongeluk terwijl ze met een paar vrienden in Schotland aan het rijden was, kort nadat ze in 2003 haar A-niveau resultaten had behaald.

Zij was de aangewezen bestuurder in een auto met vier passagiers, op weg naar huis van een feestje in Elgin in de kleine uurtjes van de ochtend.

Ze stuurde te veel de bocht om, verloor de controle en de auto belandde op zijn kant in een weiland, met Sophie eronder bekneld.

‘Ik was een typische tienerchauffeur: onervaren, overmoedig, eigenwijs’, vertelde ze in 2016 aan MailOnline YOU Mag.

‘En de omgeving in de auto was behoorlijk gevaarlijk: dronken vrienden, luide muziek, net een feestje. Ik was overenthousiast en afgeleid.’

Haar passagiers – waaronder haar toenmalige vriend Sam – klommen zonder ook maar een schrammetje uit een raam.

Sophie liep echter een schedelbreuk op, een gebroken neus en sleutelbeen, en een T6 (thoracale) dwarslaesie – ze bleef verlamd vanaf de borst.

Na een week op de intensive care en vier maanden in het ziekenhuis, inclusief gezichtsreconstructie en een operatie om haar gebroken ruggengraat te laten smelten, trok ze weer bij haar ouders in Sussex in.

In welke tv-programma’s heeft Sophie Morgan gespeeld?

Sophie verscheen voor het eerst op onze schermen slechts negen maanden na haar ongeluk, toen ze deelnam aan de eerste serie Beyond Boundaries op BBC Two.

De show volgde 11 mensen met een handicap op een expeditie van 350 kilometer door Nicaragua, van de Atlantische kust tot de Pacifische kust.

Helaas liep Sophie in de jungle amoebendysenterie op, wat betekende dat ze de uitdaging niet kon voltooien.

Vier jaar later, in 2008, verscheen ze op BBC Three’s Britain’s Missing Top Model – een reality-tv-zoektocht naar een gehandicapt model. Ze eindigde als tweede achter Kelly Knox.

In 2012 stond ze vervolgens model voor de Adidas-campagne van Stella McCartney, samen met elf andere vrouwen.

Welke tv-programma’s heeft Sophie Morgan gepresenteerd?

Sophie’s eerste presentatie-optreden vond plaats in 2013 toen ze de BBC-documentaire License to Kill presenteerde.

Ze werd gefilmd en uitgebracht in 2013 en onderzocht waarom verkeersongevallen de grootste doodsoorzaak onder jongeren zijn en hoe dat kan worden gestopt.

Hierna: ‘s werelds slechtste plek om gehandicapt te zijn? zag de ster naar Ghana reizen om de gruwelijke realiteit bloot te leggen van veel gehandicapten die daar wonen – vastgeketend in gebedskampen, verbannen uit dorpen omdat ze vervloekt waren, op straat gedwongen en in sommige gevallen zelfs vermoord.

Sophie’s carrière is blijven stijgen en ze heeft nu een indrukwekkend aantal titels op haar naam staan, waaronder Horizon, The One Show en Channel 4 News – als onderdeel van de No Go Britain-serie waarin toegankelijkheids- en transportproblemen voor mensen met een handicap worden onderzocht.

Vooruitlopend op 2018 was de ster mede-presentator van een serie op Channel 4 genaamd Best Laid Plans, samen met architectonisch ontwerper Charlie Luxton.

In het programma kwam het tweetal huiseigenaren te hulp wier renovatieprojecten in de problemen waren geraakt.

Meer recentelijk presenteerde Sophie twee seizoenen van haar eigen show Living Wild: How to Change Your Life, waarin ze door Groot-Brittannië reisde om mensen te ontmoeten die terug zijn gegaan naar de basis en hun leven opnieuw hebben opgebouwd zoals zij dat willen.

Voor de Paralympische Spelen van 2012, 2016 en 2020 was Sophie een van de belangrijkste sportpresentatoren van Channel 4, iets waar ze misschien wel het meest bekend om is.

Ze was ook te zien in The Superhuman Show met Alex Brooker en presenteerde enige verslaggeving van de IPC Swimming European Championships.

Wat doet Sophie Morgan nu?

Sinds november 2021 is Sophie een regelmatig wisselend panellid bij ITV’s Loose Women, waar ze open en openhartig is over de realiteit van het gehandicapt zijn.

In de show heeft ze zich opengesteld over de worstelingen waarmee ze haar hele leven te maken heeft gehad – onlangs deelde ze haar persoonlijke ervaringen met huiselijk geweld in eerdere relaties.

Sophie had het erover dat ze op de bank of in de auto werd achtergelaten, terwijl haar misbruiker haar rolstoel van haar afpakte toen ze ‘ruzie hadden gehad’.

Ze ging gedetailleerd in op deze kwestie in een Channel 4 Dispatches-documentaire die ze presenteerde, genaamd Trapped, Disabled & Abused (2022).

In Groot-Brittannië hebben mensen met een beperking twee keer zo vaak te maken met huiselijk geweld dan mensen zonder beperking, maar toch blijft dit misbruik vaak onder de radar. In de aangrijpende documentaire onderzocht de presentator waarom dit het geval is, en sprak met mensen die huiselijk geweld hebben meegemaakt. misbruik.

Ze heeft zich ook regelmatig uitgesproken over haar problemen met het meenemen van haar rolstoel op vluchten, wat haar ertoe aanzette vorig jaar de campagne ‘Rights on Flights’ op te zetten.

Het kwam nadat een op maat gemaakte rolstoel en een elektrisch aangedreven BATEC-systeem met voorwiel beschadigd raakten tijdens een reis tussen Los Angeles en Londen.

Op Loose Women sprak ze over hoe luchtvaartmaatschappijen mensen met een handicap het gevoel kunnen geven dat ze niet gewaardeerd worden door niet de nodige zorg te besteden als het om uitrusting gaat.

Ze herinnerde zich in de ITV-talkshow overdag hoe haar rolstoel ‘door het personeel van de luchtvaartmaatschappij werd gehanteerd’ en ‘die daarbij kapot ging’.

In hetzelfde jaar dat Dispatches op onze schermen verscheen, veroverde Sophie ook de literaire wereld stormenderhand door haar memoires uit te brengen – Driving Forwards: A Journey of Resilience and Empowerment After Life-changing Injury.

Het krachtige boek beschrijft Sophie’s blessure, haar herstel en haar leven sindsdien.

De ster heeft eerder toegegeven dat mensen het moeilijk vinden om te begrijpen dat haar handicap ‘haar leven niet heeft verpest’.

Toen ze in 2021 in Lorraine verscheen, legde ze uit dat hoewel veel mensen ‘bang zijn voor verandering’, ze gelooft dat haar handicap ‘haar leven heeft gemaakt’ en haar heeft aangemoedigd om ‘goed te leven’.

‘Ik denk dat mensen bang zijn voor verandering, ze willen het niet, er zit angst omheen’, zei Sophie.

‘Maar voor mij, omdat mijn verandering uiteindelijk zoveel positieve punten opleverde, leun ik er een beetje in, ik zoek het op. Ik wil dat het leven anders is, vol afwisseling en spanning.’

De presentator en activist, die ruim 100.000 volgers heeft op Instagram, verschijnt deze week weer op onze schermen voor de verslaggeving van Channel 4 over de Crufts-hondenshow.

Ze verzorgt samen met Clare Balding de hoofdverslaggeving van de langverwachte hondenwedstrijd.

De hondenshow begon op donderdag 7 maart en eindigt op Moederdag, zondag 10 maart.

Een moeder heeft het gevoel dat ze ‘de loterij heeft gewonnen’ nadat ze een man van 21 jaar jonger in de steek heeft gelaten – omdat oudere mannen ‘het niet bij konden houden’.

Michelle Rinella, 54, uit Texas, waagde zich na haar scheiding weer in de datingwereld en merkte dat ze zich ‘verveelde’ door mannen van haar leeftijd, van wie ze beweerde dat ze zich meer zorgen zouden maken over ‘waar ze konden parkeren’.

De 54-jarige negeerde de vele jongere mannen van in de twintig, van wie ze beweerde dat ze haar ‘bleven berichten te sturen’ – totdat haar huidige echtgenoot Brandon Graham, 33, contact opnam.

De psycholoog zei dat hoewel er onmiddellijk een ‘vurige’ seksuele aantrekkingskracht tussen hen bestond, hij haar het meest schokte met zijn ‘emotionele kwetsbaarheid’ – in tegenstelling tot oudere mannen die ‘starriger waren en niets nodig hadden van een relatie’.

Michelle was eerder getrouwd geweest met iemand die elf jaar ouder was dan zij, maar gelooft nu dat het jongere leeftijdsverschil ‘passie creëert’ omdat vrachtwagenchauffeur Brandon ‘leuk, fit en vitaal’ is en zij ‘wijs’ is.

De moeder van vier kinderen gaf toe dat ze zich aanvankelijk ‘van streek’ voelde door de blikken van mensen, maar dat degenen die hen beoordelen hun band nu alleen maar sterker maken omdat ze ‘gepassioneerd zijn in het vechten voor de relatie’.

Terwijl Michelle de relatie ‘ongelukkig’ begon, zijn ze nu twee jaar getrouwd en zeggen dat hun liefde voelt als ‘het winnen van de loterij’.

Michelle zei: ‘Ik denk dat het leeftijdsverschil dat deze relatie heeft laten werken, is dat het leeftijdsverschil passie creëert.

‘Voor mij is hij jong, fit, mooi, vitaal en leuk. Dat vond ik absoluut niet bij de 50-jarige mannen. Voor hem ben ik wijs en gevestigd, terwijl ik nog steeds aantrekkelijk ben.

‘Het was absoluut een instant attractie. Op onze eerste date was mijn eerste gedachte ‘hij is nog knapper dan op de foto’s’. Ik bedoel, er is duidelijk sprake van seksuele aantrekkingskracht, dat is als vuur.

‘Maar toen was er die emotionele aantrekkingskracht. Hij kwam met een niveau van kwetsbaarheid waar ik niet aan gewend was. Oudere mannen waren gewoon strenger en hadden niets nodig van een relatie.

‘Voor ons allebei voelt het als het winnen van de loterij, alles waar we naar op zoek waren, dus dat zorgt voor een verbazingwekkend niveau van passie.’

Michelle had een pauze gehad met daten en was er pas net weer mee begonnen in september 2019 toen ze de gecertificeerde PT voor het eerst online ontmoette.

Michelle zei: ‘In eerste instantie denk ik niet dat ik er erg hoopvol over was, gezien het leeftijdsverschil. Hij heeft mij een bericht gestuurd. Ik opende het en dacht bij mezelf: ‘Nog een twintigtal. Waarom blijven ze me berichten sturen?’

‘Toen keek ik naar zijn foto en dacht: “Misschien zou een snelle groet geen pijn doen!” Ik stuurde hem een ​​bericht met de tekst: “Hoe oud ben je?” en hij antwoordde: “Oud genoeg om je gelukkig te maken”. Hij had gelijk.

‘Er was vlak vóór Brandon nog maar één andere man geweest. Hij was ouder dan ik. Hij was precies het tegenovergestelde van Brandon.

‘Hij was gewoon vreselijk rigide en het was zo’n saaie datingervaring dat ik het niet kon blijven doen. Daten met Brandon was een verademing. Er was zeker meer opwinding.

‘De oudere man zou zeggen: “Ik wil niet naar die plek omdat het te moeilijk is om te parkeren”. Het voelde alsof hij zijn leven niet leefde. Ze konden mij niet bijhouden. Ze waren gewoon saai.’

Ondanks dat ze door vreemden worden aangekeken, vinden Michelle en Brandon het nu heerlijk om zich te verkleden en elke maand samen op date te gaan, en ze gaf zelfs toe dat dit de aantrekkingskracht vergroot die ze voelen omdat ze willen bewijzen dat anderen ongelijk hebben.

Michelle zei: ‘Het andere deel van de passie is weten dat mensen ons misschien beoordelen. Het maakt ons gepassioneerd om voor onze relatie te vechten. Het is fijn om buiten te zijn, alleen maar omdat hij zo knap is.

‘We lopen de kamer binnen en het is alsof het gekrijs van een plaat klinkt. De hele kamer wordt stil. Mensen kijken. Vroeger stoorde het mij echt.

‘Hij liet me begrijpen dat mensen gaan kijken. Het heeft geen zin om er het ergste van te proberen te maken.

‘Misschien kijken mensen naar ons omdat we een knap stel zijn. Zo niet, dan weten ze misschien gewoon niet hoe het is om je echt zo te voelen.

‘Ook al beoordelen anderen ons misschien, het draagt ​​alleen maar bij aan de gevoelens van aantrekking nu.’

Het stel trouwde in 2021 en had een buitenbruiloft met vuurwerk, waarbij ze samen in een boot over een meer vertrokken.

Nu brengen ze het grootste deel van hun dagen door met werken, zorgen voor Brandons 13-jarige zoon en samen eten.

Ondanks zorgen over hoe de toekomst er over twintig jaar voor hen uit kan zien, probeert Michelle in het moment te leven en zich er niet druk over te maken.

Michelle zei: ‘Op dit moment zijn we twintig jaar uit elkaar, maar we bevinden ons in hetzelfde deel van ons leven. Het belangrijkste is dat ik over twintig jaar 75 ben en hij 55.

‘Daardoor had ik een tijdje behoorlijk weerstand tegen een langdurige relatie. Dat was hij niet.

‘Het was niet zo dat ik er niet op kon vertrouwen dat hij mij op dit moment trouw zou blijven, maar kan ik erop vertrouwen dat jij later voor mij zorgt? De gedachte daaraan is moeilijk omdat we ons in verschillende delen van ons leven zullen bevinden.

‘Ik zal bejaard zijn en hij zal nog jong genoeg zijn om gezond te zijn, maar ik kan me daar niet druk over maken.’

Gary Sinise heeft het hartverscheurende nieuws gedeeld dat zijn zoon McCanna ‘Mac’ Sinise op 33-jarige leeftijd is overleden.

De 68-jarige Forrest Gump-acteur onthulde dat zijn zoon op 5 januari stierf na een jarenlang gevecht met de zeldzame wervelkolomkanker Chordoma in een bericht gedeeld met de Gary Sinise-stichtingdinsdag op de website.

Mac had met de stichting samengewerkt en de luitenant Dan Band van zijn vader op drums ondersteund totdat herhaalde operaties aan de wervelkolom en de verergering van zijn kanker in de afgelopen jaren hem dwongen af ​​te treden.

‘Ik ben zo gezegend, gelukkig en trots dat ik zijn vader ben’, schreef Sinise in zijn ontroerende overlijdensbericht.

In een lang eerbetoon aan zijn zoon herinnerde Sinise zich de dubbele tragedies van 2018, toen bij zijn vrouw Moria in juni de diagnose borstkanker in fase 3 werd gesteld, voordat Mac in augustus de diagnose van een cordoom kreeg.

Terwijl Moira uiteindelijk in remissie zou gaan na een succesvolle operatie om de lymfeklieren te verwijderen, gevolgd door chemotherapie en bestralingen, had haar zoon minder geluk.

Sinise vertelde dat zijn zoon in september 2018 een operatie onderging om een ​​tumor aan zijn wervelkolom te verwijderen, gevolgd door een tweede operatie in februari 2019 om een ​​infectie te bestrijden.

De familie kreeg in mei van dat jaar slecht nieuws toen uit een vervolgscan bleek dat de tumor van Mac was teruggekeerd en dat de kanker zich had verspreid.

Ondanks zijn verslechterende toestand en moeilijke behandelingen schreef Sinise dat zijn zoon regelmatig naar het kantoor van de stichting bleef komen, en nadat hij dat niet meer kon, bleef hij achter de schermen werken.

De acteur onthulde dat Macs laatste project voor de stichting een podcast-interview met vader en zoon was.

Zelfs nadat hij een stap terug deed om zich op zijn behandelingen en gezondheid te concentreren, wendde Mac zich tot een van zijn passies: muziek.

Sinise schreef dat zijn zoon zijn belangrijkste instrumenten, drums en piano, niet langer kon bespelen, dus ging hij ervan uit dat ‘muziek tot het verleden behoorde’.

Mac had gestudeerd aan de Thorton School of Music van de University of Southern California, waar hij was begonnen te werken aan een onvoltooide compositie die later de titel Arctic Circles zou krijgen – ‘geïnspireerd door de winterse natuurshows waar hij graag naar keek terwijl hij in zijn ziekenhuisbed lag’ – en hij werd vastbesloten om het te voltooien voordat zijn tijd om was.

‘De kanker had hem vanaf de borst verlamd, maar hij kon zijn rechterarm en vingers nog steeds beperkt gebruiken’, legde Sinise uit.

Mac kon nog steeds muzieknoten selecteren met een stylus aan zijn hand, en leden van zijn vaders luitenant Dan Band werkten met hem samen om het stuk aan te scherpen.

Mac’s vriend van USC, de componist Oliver Schnee, werkte ook met hem samen om de laatste hand aan het arrangement te leggen, voordat Mac voor opnamesessies betaalde.

Maar Sinise vertelde dat de ambities van zijn zoon ertoe leidden dat de sessies zich uitbreidden nadat hij werd aangespoord om harmonischen te gaan spelen, zodat hij nog steeds op de plaat kon spelen.

‘Dat deed hij, en het was prachtig’, schreef Sinise.

Mac werd vervolgens overgehaald om een ​​versie van het traditionele volkslied Oh Shenandoah op te nemen om zijn harmonische te laten horen en om te profiteren van de strijkerssectie die was gecontracteerd.

Sinise onthulde dat zijn zoon geïnspireerd was om een ​​heel album op te nemen, gevuld met nog drie van zijn originele composities, getiteld Resurrection & Revival, Resurrection & Revival, ‘met als thema iets dat oud of onvoltooid was weer tot leven brengen.’

Gary keek met plezier terug op hun opnamesessie op 10 november 2023, die Macs laatste verjaardag zou vieren.

‘Het was een heel bijzondere dag voor hem, en hij vroeg me om bas te spelen op een van de nummers, een cover van het oude Amerikaanse volksliedje Red River Valley, terwijl hij mondharmonica speelde’, vertelde Gary, eraan toevoegend dat het een nummer was Mac’s moeder zong voor hem toen hij nog een kind was.

‘Die dag was inderdaad een speciale dag voor ons tweeën’, voegde hij eraan toe.

Maar Sinise onthulde dat Mac moeite had om te ademen en op 30 december 2023 gedwongen werd naar het ziekenhuis te gaan, waar hij tot het einde zou blijven.

Mac leefde lang genoeg om zijn album af te maken, maar hij stierf op 5 januari, dezelfde week dat het album ter perse ging, en Sinise onthulde dat zijn zoon op 23 januari werd begraven.

‘Net als elke familie die een dergelijk verlies meemaakt, zijn we diepbedroefd en hebben we het zo goed mogelijk gedaan’, schreef Sinise. ‘Als ouders is het zo moeilijk om een ​​kind te verliezen.’

De acteur, die door de jaren heen met zijn band op talloze evenementen heeft opgetreden ter ere van leden van de strijdkrachten, breidde zijn gedachten uit naar anderen die ook dierbaren hadden verloren.

Sinise, die opmerkte dat Mac vijf en een half jaar lang tegen kanker vocht, schreef: ‘Hoewel ons hart pijn doet omdat we hem moeten missen, zijn we getroost door de wetenschap dat Mac niet langer worstelt, en zijn we geïnspireerd en ontroerd door de manier waarop hij ermee omging. .

‘Hij heeft een zware strijd gevoerd tegen een kanker waarvoor geen geneesmiddel bestaat, maar hij is nooit gestopt met proberen’, voegde hij eraan toe.

Gary vertelde dat zijn zoon een cinefiel was, en hij herinnerde zich: ‘We vertelden hem altijd dat hij ons deed denken aan de soldaat aan het einde van de buitengewone film 1917, die door het slagveld rende, overal om hem heen bommen ontploften en hem de een na de ander neersloegen. de andere, maar hij staat steeds weer op, weigert op te geven en blijft vooruit rennen.’

‘Ik ben zo gezegend, gelukkig en trots dat ik zijn vader ben’, voegde hij eraan toe.

Sinise benadrukte dat het verhaal van zijn familie ‘niet uniek’ was, maar hij liet zich inspireren door de vele soldaten die hij door de jaren heen had ontmoet en die hun eigen strijd hadden volgehouden.

‘Ik heb van ze geleerd en ben erdoor geïnspireerd’, schreef hij, en voegde eraan toe: ‘Het kennen ervan gaf me kracht.’

De filmster vervolgde: ‘Onze familie is dankbaar voor iedereen die ons heeft geholpen, van ons heeft gehouden en ons heeft gesteund in deze strijd.’

Hij sloot af met een rechtstreekse toespraak tot zijn overleden zoon.

‘Bedankt, Mac. Je hebt het gedaan. Opstanding en opwekking zullen voortleven. En jij ook. Voor altijd in ons hart.’

‘We waren gezegend dat je in ons leven was als zoon, broer en vriend… en we zullen je missen en voor altijd van je houden’, schreef hij, voordat hij zich afmeldde als de ‘Trotse vader van Mac Sinise.’

De Gary Sinise Foundation merkte op dat, hoewel Gary en zijn familie geen geschenken ter nagedachtenis van Mac hadden gevraagd, zij de familie op de hoogte zou houden van eventuele donaties aan de Chordoma Foundation of de Gary Sinise Foundation die in zijn naam worden gedaan.

‘Mac was een inspiratie voor ons allemaal hier bij de Gary Sinise Foundation. We zijn diepbedroefd en rouwen om het verlies van zo’n ongelooflijk individu, collega en vriend’, schrijft de organisatie.

Gary’s eerbetoon aan Mac werd gevolgd door honderden aantekeningen en eerbetoon in zijn geheugen.

Het komt niet vaak voor dat ik wordt uitgenodigd om de borsten van een andere vrouw te voelen. En toch doe ik hier precies dat. Marie Helvin, het supermodel uit de jaren zeventig, heeft zojuist haar beha losgemaakt om mij haar nieuwe linkerborst te laten zien, gereconstrueerd na een borstamputatie in 2022.

Ze moedigt me aan om een ​​prik te nemen. Het is inderdaad een kunstwerk.

Perfect afgestemd qua textuur, vorm en rechtopheid op de juiste, zonder zichtbare littekens. 'Nou, je had vooraf moeten zien hoeveel foto's van mezelf ik naar mijn chirurg heb gestuurd', zegt ze. 'Hij liet zijn hele team op zijn tenen lopen en zorgde ervoor dat ze het precies zo kregen als voorheen.'

We ontmoeten elkaar in Zuid-Londen, vlakbij de hoogbouwflat aan de rivier waar Helvin nu woont. Ze is van top tot teen in het zwart gekleed en haar ebbenhouten haar is achterover geschraapt in een strenge paardenstaart. Ze heeft zojuist een lingeriecampagne geleid waarin de stukken zo laag zijn uitgesneden dat ik alles moest afscheren, zegt ze nuchter.

Maar Helvin, die tijdens zijn jeugd op Hawaï vrijwel in bikini leefde, is nooit preuts geweest. Ze was in de jaren zeventig en begin jaren tachtig getrouwd met David Bailey en was een muze van de controversiële Duitse fotograaf Helmut Newton. Ze werd voortdurend naakt gefotografeerd. Ze ziet geen reden waarom, juist omdat ze nu een bepaalde leeftijd heeft bereikt, ze zich ineens zo moet gedragen.

Niettemin voelt ze zich pas sinds afgelopen zomer echt op haar gemak genoeg om de seks te hervatten, en zelfs dan is het onder voorbehoud.

'Allereerst doet het nog steeds pijn', zegt ze terwijl ze met haar hand reflexmatig op haar borst klopt, 'en ten tweede is het moeilijk om tegen iemand te moeten zeggen: 'Je kunt me zo niet aanraken', en om uit te moeten leggen waarom. .' Daarom, zegt ze, geeft ze er de voorkeur aan dat geliefden 'anoniem' zijn.

'Maar als ik de term 'anonieme seks' gebruik, bedoel ik niet seks met een volslagen vreemde, zoals iemand die je misschien oppikt in een restaurant of op een feestje, maar iemand die je misschien ontmoet via een vriend of kennis en jij beiden zijn het erover eens dat het ‘relatievrij’ zal zijn, maar informeel en hoogstwaarschijnlijk alleen voor die ene keer.

'Ik onderzoek ze altijd zorgvuldig', voegt ze eraan toe, 'en het zou altijd heel veilig zijn. Ik kan me niet herinneren hoe seks is zonder condoom! Het is al een tijdje niet meer gebeurd, maar afgelopen zomer had ik een heel korte ontmoeting met een Fransman die ik ontmoette via een vriend van een vriend van een vriend.

Ik kon zeggen: 'Ik wil niet dat mijn borsten worden aangeraakt', omdat ik heel erg betwijfel of ik hem ooit nog zal ontmoeten.'

Als je, net als ik, begin jaren zestig geboren bent en van tijdschriften hield, zul je je herinneren wat een fenomeen Helvin destijds was. En hoe het onmogelijk was om een ​​exemplaar van te kopen Mode zonder haar of haar beste vriend Jerry Hall op de cover.

'De verschrikkelijke tweeling', zo kregen ze de bijnaam, terwijl ze over de catwalk liepen voor ontwerpers als Valentino en Kenzo. 'Ja, we kregen £ 5.000 per show, wat in die tijd een enorm bedrag was', zegt Helvin. 'Natuurlijk, dat is nu peanuts.'

Ze zegt dat ze uit elkaar zijn gegroeid, vooral omdat Hall verwikkeld raakte in het moederschap. 'Ik voelde me nutteloos bij haar', zegt Helvin. Ze herinnert zich een uitstapje naar het theater in 1984 toen Hall, die net haar dochter Elizabeth had gekregen, zich tot haar wendde en zei: 'Ik lek'. Helvin was totaal verbijsterd. 'Wat moet ik daarmee? Hoe kan ik u helpen?'

Helvin, de dochter van een Amerikaanse soldaat en een Japanse vertaler, werd geboren in Tokio en groeide op in Hawaï en heeft een aantal geweldige verhalen te vertellen. Zoals de keer dat ze als vroegrijp tienjarig jongetje op de knie van Marlon Brando mocht zitten. T

De acteur was een vriend van haar vermeende peetvader geweest en was op de terugweg van Tahiti naar LA een tussenstop gemaakt. 'Wie ben jij, schatje?' gromde hij blijkbaar, terwijl hij haar op zijn schoot nam. Als kinderen werden zij en haar zus Suzon (die later omkwam bij een fietsongeluk) stoned met de surfers en maakten ze slingers van plumeria-bloesem, waarbij toeristen 25 cent in rekening werden gebracht voor een foto.

Een idyllische jeugd dus, maar Helvin was altijd wanhopig om de wereld in te gaan. Tijdens een reis naar Japan met haar moeder werd ze ontdekt door een modellenagent en op 15-jarige leeftijd werd ze overal in reclameborden in het Verre Oosten gepleisterd als het gezicht van de cosmeticagigant Kanebo.

Ik weet niet wat mijn favoriete verhaal is. Misschien die waarin ze met Jackie Onassis in een lift zat en zich plotseling zo misselijk voelde dat ze in de Yves St Laurent-handtas van de voormalige first lady moest overgeven. Of de keer dat ze met Bailey in een nachtclub in Rome was en besefte dat er van haar verwacht werd dat ze een triootje zou hebben met haar man en mode-doyenne Loulou de la Falaise. (Dat deed ze niet.) Maar iedereen zat toen achter haar aan.

Ze herinnert zich in haar autobiografie de onophoudelijke telefoontjes van Warren Beatty, de woede van Eric Clapton toen ze hem aanvankelijk afwees, de vreemde sfeer die ze kreeg van Aristoteles Onassis, die ze ontmoette in St. Tropez: 'Hij kwam op me af en ik voelde gewoon , nee, deze man is veel te gevaarlijk.'

Haar volgende grote liefde, nadat ze in 1985 van Bailey was gescheiden, was Mark Shand, de onstuimige overleden broer van koningin Camilla. Het was een grappige botsing van culturen. Ze herinnert zich de keer dat ze bij zijn familie op het platteland ging logeren, waar ze in volledige make-up en een zijden peignoir voor het ontbijt verscheen, geschokt toen ze hoorde dat de Britse hogere klassen ontbijten in hun smerigste kamerjassen.

Ze zijn nooit getrouwd, deels omdat Helvin nooit kinderen heeft gewild. Ze bleef door de jaren heen daten, met haar exen, waaronder Peter Gabriel, Marco Pierre White en acteur Neil Pearson.

Toen Helvin en ik elkaar voor het laatst zagen, misschien vijftien jaar geleden, was ze een vaste waarde in de Londense sociale circuits, zowel in de mode als in de literatuur (Helvin had de hele Dickens gelezen tegen de tijd dat ze zestien was).

Tom Stoppard, die ze via Mick Jagger ontmoette, was een partner, net als Salman Rushdie, voor wie ze in de jaren tachtig in huis zat. Ze was destijds vrijgezel en mijn partner en ik probeerden haar te matchen met een bevriende theaterproducent.

'Mensen wilden mij vroeger altijd opknappen', zegt ze, en voegt er geheel zonder wrok aan toe, 'maar dat doet niemand meer.'

Tegenwoordig ziet ze er heel anders uit. Magerder. Meer gebeiteld. Nog mooier zelfs, het doet me denken aan hoe ze er in de jaren zeventig uitzag. Ze heeft absoluut geen lijnen. Het moet een facelift zijn, zeg ik, nadat ik eerder achter haar oren had geïnspecteerd (helemaal geen littekens).

Maar nee, dat zweert ze niet, alleen een 'tweejaarlijkse injectie' Botox rond de ogen, veel ricinusolie en een klein metalen steentje waarmee ze religieus haar kaaklijn masseert. Als ze er dunner uitziet, komt dat waarschijnlijk omdat ze vlak voordat ze de leeftijd van 60 jaar bereikte, de beslissing nam om het op het gebied van sporten te doen en de alcohol op te geven.

'Diana Vreeland zei al vroeg in mijn carrière dat ik moest stoppen omdat het regelrecht in mijn kaak terechtkwam', zegt ze, 'en uiteindelijk heb ik haar advies opgevolgd.'

Maar de gebeurtenissen van de afgelopen jaren hebben duidelijk hun tol geëist. Ze is als een stuk porselein dat kan breken als je te hard tikt. Het algehele effect is dat ze fragiel overkomt, en helemaal niet de springerige glamourpoes met appelwangetjes die ik me herinner uit het midden van de jaren negentig.

Nadat ze vier decennia lang in haar levensonderhoud had voorzien sinds ze uit elkaar ging met Bailey, werd Helvin financieel zwaar getroffen door de pandemie. Hoewel haar modellencarrière opnieuw werd opgestart toen ze vijftig werd ('Dat is wat klanten plotseling wilden, dat hele 'tijdloze schoonheid'-gedoe'), droogde het werk op zodra de lockdown eenmaal was doorgevoerd.

Al snel merkte ze dat ze een beroep moest doen op haar spaargeld; het geld dat ze van plan was uiteindelijk te besteden aan haar terugkeer naar Hawaï, de plek die ze altijd als haar thuis heeft beschouwd. Het was net toen het werk weer binnen druppelde, de zomer vóór haar 70e verjaardag in 2022, toen ze het knobbeltje in haar borst ontdekte.

'Ik lag op de grond en deed mijn buikkrampen en ik voelde het plotseling', herinnert ze zich. 'Het deed geen pijn, maar het was groot, en toen ik in de spiegel keek, kon ik het echt zien.'

Anderhalf jaar later prijst ze zichzelf gelukkig. Ten eerste slaagde haar chirurg erin haar tepel intact te houden (bij veel borstamputatiepatiënten wordt de tepel verwijderd en wordt er een nieuwe getatoeëerd).

Ten tweede had ze, omdat de kanker stadium 1 was, geen radiotherapie of chemotherapie nodig, wat geen haarverlies betekende. 'Dat was mijn eerste gedachte toen ze me lieten zitten,' zegt ze, terwijl ze zachtjes de zijkant van haar hoofd aanraakt. 'Omdat mijn uiterlijk mijn levensonderhoud is. Als ik ze kwijtraak, kan ik de huur niet betalen.'

Tegelijkertijd zorgde de medicatie die haar NHS-oncoloog haar voorschreef, anastrozol, ervoor dat ze zowel lichamelijk als emotioneel geïmmobiliseerd werd, dat ze zes maanden lang nauwelijks kon bewegen zonder te huilen van de pijn.

'Eerlijk gezegd gaf de pijn in mijn gewrichten me het gevoel dat ik duizend jaar oud was', zegt ze, 'en ik ben het soort persoon dat 's ochtends uit bed springt.' Sindsdien is ze overgestapt op een lage dosis tamoxifen, wat de gewrichtspijn en het sombere humeur heeft verlicht, maar ook constante opvliegers veroorzaakte, waardoor haar slaap drastisch werd onderbroken.

'Gelukkig heb ik geen baan van negen tot vijf. Het is oké als ik laat ga slapen. En ik heb een ventilator naast mijn bed. Het enige dat ik hoef te doen is sporten, en gelukkig is er een sportschool in het gebouw.'

Voor nu in ieder geval. Het overkoepelende plan is om terug te gaan naar Hawaï en, ja, misschien met iemand te settelen – maar misschien ook niet. 'Kijk, ik hoop dat ik niet alleen zal zijn als ik sterf', haalt ze haar schouders op. 'Maar ik heb zelf kanker gehad en hoewel het geen fluitje van een cent was, was het prima.

‘De pandemie heeft voor mij veel waarheden aan het licht gebracht’, vervolgt ze. ‘Mensen waarvan ik dacht dat ze vrienden waren, waren eigenlijk kennissen, en ze vielen min of meer weg tegen de tijd dat de lockdown eindigde. Maar ik ben graag alleen, vooral in de winter, als ik graag een winterslaap houd.'

Ze voegt eraan toe dat ze geen emotionele band heeft met Londen en dat ze hier pas de komende vier jaar echt is dankzij haar NHS-oncoloog, die haar begeleidt totdat ze kan stoppen met het gebruik van tamoxifen.

'Als ik de loterij zou winnen, waar ik af en toe aan meedoe, zou ik hier weg zijn', zegt ze. En haar libido? 'Ik moet toegeven dat het tegenwoordig komt en gaat', zegt ze. 'Ik heb het gevoel dat ik nog veel meer fysieke genezing te doen heb. Maar ik geloof dat je je nog steeds sexy kunt voelen en denken, zelfs als je geen seks hebt.'

Terwijl ik vertrek, hoop ik dat Helvin terugkomt naar Hawaï. Ik heb een beeld in mijn hoofd van haar op haar gelukkige plek, terwijl ze mango's eet met de schil er nog aan (heerlijk, zegt ze), op blote voeten rondrent en zee-egels kan kraken met haar hakken. Dat is waar ze in deze fase van haar leven thuishoort.

Bluebella's Valentijnscampagne met Marie Helvin is verkrijgbaar op bluebella.com.

Regisseur van de film: Ester Mlegering.

Moderegisseur: Sophie Dveroordelen.

Stylingassistent: Jessica Carroll.

Haar: Alex Szabo AT Carol Hayes met Hair Rituel van Sisley.

Make-up: Sarah Reygate bij Carol Hayes met Lisa EldriDge.

LONGTIME Bachelor-franchise-modeontwerper Randi Rahm hielp bij het aankleden van de leeftijds tartende deelnemers tijdens het allereerste seizoen van de Golden Bachelor.

Randi, een voormalige pianist die een showroom heeft aan Madison Avenue in New York, had absoluut de gouden tip als het erom ging Gary's liefdesbelangen er op hun best uit te laten zien – en vooral te laten voelen -.

15

15

Laat je niet misleiden door de senior sterren van het seizoen: ze wilden er net zo sexy uitzien als elke andere vrijgezel die strijdt om de aandacht van haar vrijer.

De 53-jarige ontwerper deelde haar tips om je aan te kleden naarmate je ouder wordt – vergeet alleen niet dat je je goed voelt in wat je ook draagt.

“Mijn advies is altijd om naar je inzicht te luisteren. Je moet weten wie je bent en ook al is het een trend, dat betekent niet dat je het van top tot teen nodig hebt”, vertelde Randi aan The US Sun.

“Als ontwerper moet ik weten welke vormen je goed staan, maar sommige mensen realiseren zich niet wanneer ze dat doen.

“Als je in de spiegel kijkt en denkt dat je er goed uitziet, geloof me dan: je ziet er goed uit.

“Je loopt groter, staat rechter, hebt een eigenwijs houding.

“Je moet je net zo comfortabel voelen in avondkleding als een spijkerbroek en een T-shirt.

“Het maakt niet uit hoe oud je bent, het gaat om je lichaamstype en of je er langwerpig uitziet.

“Als je je op je gemak voelt om je armen te laten zien, moet je je armen laten zien.

“Nu lopen er mensen met te grote maten rond en als ze zich op hun gemak voelen, is dat geweldig, dat is prachtig.

“Een stylist kan je helpen je garderobe uit te breiden en je te helpen de juiste keuzes te maken.

“Maar uiteindelijk weet je of je er goed uitziet.”

15

Als het gaat om het laten zien van uw bezittingen, weet Randi nu meer dan ooit dat leeftijd slechts een getal is.

De gouden vrijgezellen leken het tenslotte leuk te vinden om alles te dragen.

“Mensen zouden het ouder worden moeten omarmen. Ik ben een groot voorstander van vrouwen en als je er geweldig uitziet en je op je gemak voelt met een jurk met split of een jurk zonder rug, waarom niet?

“Alles kan in de wereld van vandaag.”

Ik denk dat leeftijdsdiscriminatie een van de laatste vooroordelen is

Randi Rahm53

“Deze vrouwen voelden zichzelf en droegen wat zij voelden dat goed voor hen was”, voegde ze eraan toe over de meest recente deelnemers.

“Ze zeggen dat oude vrouwen geen lang haar kunnen hebben, geen benen of armen kunnen laten zien, of dat je moeder bent”, maar dat ging allemaal uit het raam.

“Het was een kans voor iedereen om zich goed te voelen, hoe oud je ook bent, en gewoon leuk en giechelig te zijn en mooie kleding te dragen.

‘Al deze vrouwen hielden van hem, dus het was een grote egotrip.

“De wereld heeft mogen zien hoe mooi ouder worden is. Ik denk dat leeftijdsdiscriminatie een van de laatste vooroordelen is”, zei ze.

15

Randi heeft ook een gouden regel als het gaat om het kleden van haar deelnemers en klanten.

“Het maakt niet echt uit hoe oud je bent, want mode gaat over wie je bent en hoe je je voelt. Dat is belangrijker dan wat trending is”, zei ze.

“Je moet weten wie je bent en je daar prettig bij voelen, je eigen garderobe samenstellen en je goed voelen over jezelf.”

“Kleding is wat elke ontwerper doet en elk individu is een leeg canvas. We creëren individueel voor hen.

“Het maakt niet uit of je oud, jong, groot, klein, in het midden of een grotere maat bent. Dat is het hele mooie ervan, ongeacht hoe oud ze zijn.”

Ik denk dat oudere vrouwen tegenwoordig vergeten worden. Dit seizoen heeft laten zien hoe fysiek en mentaal mooi ze zijn

Randi Rahm53

Randi, die zich door geen enkele beperking liet beperken bij het sturen van jurken voor de gouden vrijgezellen, wees op de sterren die het toonbeeld zijn van kleden hoe ze maar willen: Dolly Parton, Cher en Madonna.

“Ze zijn hier nog steeds sexy, ze doen hun ding en het is hetzelfde als bij echte vrouwen.

‘We zorgen fysiek en mentaal beter voor onszelf en weten hoe we onszelf kunnen helpen ouder te worden en op een elegante manier ouder te worden.

“Deze vrouwen waren in topvorm en blij met zichzelf, dus als je iets draagt, gaat het allemaal om hoe je jezelf waarneemt.

‘Je doet het omdat je je er goed in voelt.

“Met de show dacht ik godzijdank dat we nu mensen kunnen zien die ouder zijn en geliefd willen worden en seks willen hebben en vreemde gekke dingen willen doen en verliefd willen worden, zoals dat hoort te zijn naarmate we ouder worden.”

15

Ze morste ook de dressingbonen achter de schermen tijdens dit allereerste Golden Bachelor-seizoen in zijn soort.

“De twee finalisten hadden een heel verschillende esthetiek, maar waren nog steeds sensueel, sexy en mooi. Ze droegen wat hen een goed gevoel gaf. Ze gingen ervoor”, legde ze uit.

Randi, die beide bruidsjurken ontwierp, vertelde hoe de gekozen liefdesbelangstelling Theresa Nist, 70, een zeer sexy, glamoureuze jurk droeg die een andere – veel jongere – vrijgezellin uit een vorig seizoen in een andere kleur had gedragen.

“De andere deelnemer was twintig jaar oud. Ik heb maar een paar aanpassingen gedaan, maar de jurk had een klassieke vorm.

“Dit zijn mijn evoluties, geen collecties. Ik kan alles gewoon aanpassen met een riem of pailletten”, zei ze.

Runner-up Leslie Fhima, 65, kwam ook op haar toekomstige aanzoek in een eleganter Randi Rahm-origineel – en het kledingdrama volgde.

Nadat Leslie op beroemde wijze had geflapt: 'Godzijdank heb je me niet in een jurk van $ 60.000 laten komen', wilde de ontwerper het record rechtzetten.

“Ik wilde alleen maar verduidelijken dat haar jurk geen 60.000 dollar kostte. Ze zei het uit verdriet en woede. Het was nog steeds een dure jurk, begrijp me niet verkeerd en ze zag er prachtig uit”, legde ze uit.

15

Ze herinnerde zich ook hoe de volwassenheid van de vrouwen bleek uit hun stijlkeuzes, in plaats van te vechten over wie wat het beste droeg.

“Ik denk dat oudere vrouwen tegenwoordig vergeten worden. Dit seizoen heeft laten zien hoe fysiek en mentaal mooi ze zijn, en de vriendschappen waren geweldig.

“Ze zijn allemaal verenigd. Ik vond het een geweldig seizoen en de reden dat het zo populair was, was omdat iedereen, jong en oud, wilde zien hoe liefde was in de latere jaren van je leven.”

“Er waren hier en daar kleine conflicten, maar al met al hadden die vrouwen echt een band en waren ze blij voor elkaar.

“Ze waren niet als vechtende kinderen, het waren volwassen volwassenen die het leven, verdriet en geluk hadden ervaren en het enige wat ze wilden was genieten van de rit.”

15

Randi legde uit hoe de vrouwen hun japonnen kozen uit duizenden monsters van verschillende ontwerpers.

Liefde kost misschien niets, maar haar jurken doen dat zeker.

De jurken variëren doorgaans in prijs van $ 8.000 tot $ 70.000.

Dit heeft zich de afgelopen twintig jaar vertaald in kleding ter waarde van miljoenen dollars bij de franchise.

Randi werkt samen met de hoofdstylist van Bachelor Nation, een oude vriendin met wie ze aan de realityshow heeft gewerkt sinds deze meer dan twintig jaar geleden voor het eerst werd uitgezonden.

Toen ze aanvankelijk vroeg of de vrouwen conservatiever wilden zijn en hun armen of andere gelaatstrekken wilden bedekken, lachte hij.

“Ze hadden allemaal geweldige figuren, dus hij trok dezelfde soort kleding aan als de jongere vrijgezellen”, zei ze.

Nog een stijlgeheim van de show: de man koopt soms een aanzoekjurk voor zijn hoofdrolspeelster.

15

15

Een van Randi's meest huiveringwekkende momenten in de bachelorgeschiedenis kwam toen een vrijgezellin die een van haar lichtroze jurken droeg, na een aanzoek werd opgepakt en de oceaan in werd gedragen.

Rachel Lindsay's verloofde Bryan had ook niet verwacht dat haar jurk 50 pond zou wegen toen hij haar probeerde op te tillen tijdens de finale-aflevering.

“Het was in het heetst van de strijd en hij dacht niet na, maar het was behoorlijk traumatisch voor mij. Het ging om tienduizenden dollars.”

Het echtpaar haalt nu de krantenkoppen omdat ze op weg zijn naar een scheiding.

Randi, die bevriend blijft met veel deelnemers uit verschillende seizoenen, heeft doorgaans een idee van hoe de dames eruit zien voordat ze jurken opstuurt.

Dit omvat zowel hun lengte als de filmlocatie, zodat ze items kan kiezen die er in bepaalde omgevingen beter uitzien. Ze probeert ook een idee te krijgen van hun persoonlijkheden.

“Ongeveer een week voor de finale van welke show dan ook, krijg ik een telefoontje dat ik een paar jurken moet sturen. Meestal weet ik nooit wie het is, maar nu lekken dingen zo snel.”

15

15

15

15

15

15

De Spaanse socialite Ana Obregon, die geen onbekende is in controverses, staat opnieuw in de schijnwerpers, nadat haar werd gevraagd de festiviteiten van de Maagd van de Vrede in Alcobendas uit te roepen – een evenement dat een week duurt en de patroonheilige van het gebied viert met een week lang festiviteiten met een week van culturele, gastronomische, muzikale en religieuze evenementen.

Ana Obregon is bekend dankzij de controverse rond haar persoonlijke leven, waarin ze onder meer ongeveer drie jaar geleden op 68-jarige leeftijd moeder werd – met behulp van het sperma van haar overleden zoon Aless, die in 2014 aan kanker stierf. leeftijd van 27.

De vader van haar zoon was de neef van koning Juan Carlos – Alessandro Lecquio, die technisch gezien nog steeds getrouwd was met model Antonia Dell'Atte toen ze aanvankelijk met hem samenkwam vóór hun noodlottige relatie, die later eindigde.

Nu zijn ze elkaar weer tegengekomen en hebben ze onlangs woorden gewisseld nadat Ana Alessandro ervan beschuldigde zijn zoon nooit financieel te steunen (beweert dat hij krachtig ontkende). Toen haar werd gevraagd hoe het met haar ex-man ging vanwege de ruzies over de financiën, gaf ze een wellicht onverwacht antwoord.

Ana zei: ‘Ik hou heel veel van Alessandro. Kijk, Alessandro is de vader van mijn zoon en we zullen altijd verenigd blijven door onze zoon en door de herinnering aan onze zoon en uit respect voor onze zoon, want onze zoon was waar hij het meest enthousiast over was.

'In elk huwelijk dat gescheiden is, lijden de kinderen veel omdat ze hun vader met hun moeder willen zien en Aless was het meest opgewonden om ons samen te zien, dus ik weet dat hij naar ons kijkt, dankzij hem zullen we altijd samen zijn' ze zei.

Ook werd Ana gevraagd of Alessandro zich ooit zou gedragen als de grootvader van haar dochter – ook wel Ana genoemd – ze zei dat ze daar niet over zou praten.

Ze voegde eraan toe dat ze ‘altijd de beslissingen respecteert’ van de mensen van wie ze houdt.

Ana, die al vele jaren in Alcobendas woont, heeft een veelbewogen leven achter de rug, nadat ze in maart 1955 in Madrid werd geboren als dochter van ouders Antonio en Ana Garcia.

Hoewel haar vader uiteindelijk zijn fortuin verdiende via zijn bouwbedrijf Jotsa, verliet hij aanvankelijk op 12-jarige leeftijd de school en ging aan de slag met het schoonmaken van varkensstallen.

Volgens Ana, die niet veel over haar jeugd heeft gesproken, was het een gelukkige tijd, zoals ze ooit op Instagram zei: “Ik had het geluk een uitzonderlijke, hardwerkende, liefdevolle en veeleisende vader te hebben. Bedankt papa voor het openen van de deuren van het leven voor mij en mama.'

Ana, die acteur wilde worden – en uiteindelijk haar debuut op het grote scherm maakte toen ze in 1981 op 27-jarige leeftijd in Jules Verne's Mystery op Monster Island verscheen – behaalde op verzoek van haar vader voor het eerst een diploma biologie.

Haar bekendste acteerrol is in het romantische drama Bolero uit 1984. tegenover Bo Derek en George Kennedy, waar ze Catalina Bo Derek en George Kennedy speelde.

Ana verscheen tussen 1993 en 2008 op het kleine scherm, toen ze de tv-serie What's the Bet? presenteerde.

Ze werkte ook als model in Spanje en was het middelpunt van talloze badkledingfotoshoots die in kranten en tijdschriften werden gepubliceerd

Over Ana's liefdesleven is ook veel gespeculeerd: ze werd in de jaren tachtig gelinkt aan de overleden Argentijnse voetballer Diego Armando Maradona, geruchten die ze heeft bevestigd.

Ze zei ooit tegen tijdschrift Hola: 'Het is waar dat hij mij bloemen stuurde toen ik in Spanje speelde. Hij stuurde ze naar het huis van mijn ouders omdat ik bij hen woonde.

'Toen ontmoetten we elkaar in Los Angeles, hij was een genie en ik was dol op hem, maar niets romantisch. Van mijn kant voelde ik alleen maar vriendschap. Ik heb nooit een affaire gehad met Maradona.'

Maar haar grote publieke romance kwam in 1990, toen ze een affaire had met de Italiaanse aristocraat Alessandro Lecquio – de neef van de in ongenade gevallen Spaanse monarch koning Juan Carlos.

Alessandro zou getrouwd zijn met model Antonia Dell'Atte toen hij Ana voor het eerst ontmoette op een Chanel-feest in Madrid. Desondanks werden de twee een stel en verwelkomden ze in 1993 hun zoon Aless.

Ondanks dat de relatie ten einde liep, prees ze Alessandro en merkte op hoe het met haar ging ondersteunend hij was tijdens de periode van slechte gezondheid van Aless, zei Ana: 'Hij is er altijd geweest.'

Haar volgende belangrijke relatie kwam met Kroatische voetballer Davor Suker in 1996.

Hij probeerde Ana ten huwelijk te vragen, maar zijn romantische gebaar verliep niet goed, want ze legde uit: 'Arme Davor stopte de ring in een glas wijn, dus hoe had ik dat kunnen raden?

'We hebben gegeten bij het beroemde restaurant Txistu, ik heb de wijn gedronken en uiteindelijk stikte ik bijna.'

Ana heeft tussen 2020 en 2022 een periode van extreme moeilijkheden doorstaan, toen ze haar zoon en haar beide ouders verloor, die binnen enkele maanden na elkaar stierven.

Naar aanleiding van het overlijden van haar zoon deed ze opnieuw mee aan sociale media.

Ana maakte het tragische nieuws destijds op Instagram bekend en schreef: 'Mijn leven stierf uit.'

Toen haar moeder een jaar later, op 95-jarige leeftijd, stierf, schreef Ana: ‘Bedankt dat je mijn voorbeeld bent van een moeder, vrijgevigheid en liefde. Ik mis mijn beste vriend en partner in crime zo erg!!

'Vergeef me alsjeblieft, ik heb nog steeds niet de kracht om in je verdriet te treden. Maar ik weet dat je een moeder bent, je begrijpt mij beter dan wie dan ook. Ik hou van je, voor eeuwig en altijd.'

Toen haar vader Antonio ongeveer een jaar later op 96-jarige leeftijd stierf, schreef ze op sociale media: ‘De drie mensen van wie ik het meest houd in mijn leven zijn niet hier bij mij en ik zweer, papa, ik weet niet hoe het met mij gaat. ga het doen.'

Ze werd echter eerder dit jaar weer moeder, wat haar weer wat geluk in haar leven bracht.

Bij de geboorte van haar dochter verscheen ze op de voorkant van Hola, die ze online deelde.

Ana schreef: ‘Ze hebben ons gepakt! Een licht vol liefde kwam in mijn duisternis. Ik zal nooit meer alleen zijn. Ik heb weer geleefd.'

Alleen haar twee zussen en de vader van Alex, de in Zwitserland geboren acteur en Spaanse tv-regisseur Alessandro Lequio, zouden op de hoogte zijn gehouden van Obregons draagmoederschapsplannen.

Alessandro Lecquio heeft tot nu toe geweigerd commentaar te geven, maar zijn ex-vrouw Antonia Dell'Atte schreef in een Instagram-post uit Miami die door de Spaanse pers wordt beschreven als een nauwelijks verhulde aanval op Obregon: 'Ik hou van Miami.

'Het is zo groot dat je kunt voorkomen dat je zielige en ondraaglijke mensen tegenkomt die vooral egoïstisch en egocentrisch zijn.'

Het rapport over draagmoederschap veroorzaakte opnieuw een controverse in de Spaanse samenleving, waarbij drie ministers de stap publiekelijk bekritiseerden, ondanks dat deze legaal was, aangezien het tijdschrift zei dat deze in het buitenland had plaatsgevonden.

Irene Montero, de linkse minister van gelijkheid van Spanje, reageerde op het nieuws door te zeggen dat draagmoederschap gelijk staat aan armoedediscriminatie, en voegde eraan toe: 'Het wordt in ons land wettelijk erkend als een vorm van geweld tegen vrouwen.'

Haar kritische opmerkingen werden herhaald door minister van het presidentschap Felix Bolaños en minister van Begroting Maria Jesus Montero.

'Vrouwenlichamen mogen niet worden gekocht of verhuurd om iemands verlangens te bevredigen', zei Bolaños.

Ondanks de kritiek lijkt de beslissing om haar dochter te krijgen na een moeilijke tijd toch wat geluk in haar leven te hebben gebracht.

Ze droeg wit, een kleur die ze koos om haar rouw weer te geven, maar is onlangs weer in rode outfits gezien.

Volgens Ana is ze 'opgewonden' om weer rood te dragen, omdat het zijn favoriete kleur is en ze 'is al drie jaar in de rouw en toen was rood plotseling mijn favoriete kleur, maar ik voelde het niet'.

Maar nu, zegt ze, met haar dochter 'voelt ze het al.'[s] it' en voelt dat haar dochter 'haar in kleur wil zien'.

Een vrouw die bekend staat als de laatste prinses van Hawaï heeft 40 miljoen dollar nagelaten aan haar vrouw en 100 miljoen dollar om inheemse Hawaiiaanse doelen te steunen, zo is onthuld.

Abigail Kawananakoa werd door velen als een prinses beschouwd, maar ze was ook de achterkleindochter van een suikerbaron en erfde enorme rijkdom dankzij industriële plantages op Hawaï.

Ruim een ​​jaar na haar overlijden op 96-jarige leeftijd is haar nalatenschap van $ 250 miljoen verrekend.

Uit definitieve gerechtelijke documenten blijkt dat na het uitdelen van tientallen miljoenen aan verschillende mensen – waaronder voormalige huishoudsters, andere oude medewerkers en haar vrouw – er nog minstens 100 miljoen dollar over zal zijn om inheemse Hawaiiaanse doelen te steunen.

Kawananakoa gaf veel om het bevorderen van de Hawaïaanse cultuur, en het oplossen van haar landgoed is betekenisvol voor de Hawaïanen, omdat het de laatste is van wat bekend staat als ‘alii’, of koninklijke, trusts die door royalty’s zijn opgezet ten behoeve van de inheemse Hawaïanen.

Dr. Naleen Naupaka Andrade, uitvoerend vice-president van Native Hawaiian Health voor The Queen’s Health System, zei: ‘Eerlijk gezegd overstijgen de behoeften van Hawaiianen op het gebied van onderwijs, sociale zekerheid, huisvesting en gezondheidszorg de capaciteit van deze trusts ver. .

‘Ze vergroten wat federale en staatsdollars zouden moeten doen voor de inheemse volkeren van Hawaï.’ Het gezondheidszorgsysteem is ontstaan ​​uit een trust opgericht door koningin Emma in 1859.

Velen hebben gekeken waar het geld terechtkomt vanwege zorgen over het lot van de stichting die Kawananakoa heeft opgericht ten behoeve van de Hawaïanen. Het vertrouwen van Kawananakoa zal de inheemse Hawaiiaanse cultuur en taal bestendigen, zei Andrade.

Volgens documenten in de erfrechtzaak voor haar nalatenschap gaat $40 miljoen naar haar vrouw.

Er zijn ook schikkingen getroffen met ongeveer een dozijn andere mensen die claims hadden, waaronder iemand die in gerechtelijke documenten wordt beschreven als haar ‘hanai’-zoon, verwijzend naar een informele adoptie in de Hawaiiaanse cultuur.

De juridische strijd over het vertrouwen van Kawananakoa, dat nu een waarde heeft van minstens $250 miljoen, begon in 2017 nadat ze een beroerte had gehad.

Ze betwistte de bewering dat ze een handicap had, en trouwde met Veronica Gail Worth, haar partner van 20 jaar, die later haar naam veranderde in Veronica Gail Kawananakoa.

In 2020 oordeelde een rechter dat Abigail Kawananakoa feitelijk gehandicapt was en dus niet in staat was haar eigendommen en zakelijke aangelegenheden te beheren.

Een curator heeft toezicht gehouden op de nalatenschap.

Ze erfde haar rijkdom als achterkleindochter van James Campbell, een Ierse zakenman die fortuin verdiende als eigenaar van suikerplantages en een van de grootste landeigenaren van Hawaï.

Ze had geen formele titel, maar was een levende herinnering aan de monarchie van Hawaï en een symbool van de Hawaïaanse nationale identiteit die bleef bestaan ​​nadat het koninkrijk in 1893 door Amerikaanse zakenlieden werd omvergeworpen.

Door de jaren heen hielden sommigen vol dat Kawananakoa alleen vanwege haar rijkdom als royalty werd beschouwd.

Ze betwistten de bewering van haar prinses en zeiden dat als de monarchie had overleefd, een neef in de rij zou staan ​​om de heerser te worden, en niet zij.

Ze besteedde haar geld aan verschillende goede doelen, waaronder studiebeurzen, medische rekeningen en begrafenissen voor inheemse Hawaïanen.

Ze steunde ook protesten tegen een gigantische telescoop vanwege de voorgestelde plaatsing op Mauna Kea, een heilige berg in de Hawaiiaanse cultuur; gedoneerde voorwerpen die eigendom waren van koning Kalakaua en koningin Kapi`olani voor openbare vertoning, waaronder een 14-karaats diamant uit de pinkring van de koning; en onderhouden ‘Iolani Palace – Amerika’s enige koninklijke residentie, waar de Hawaiiaanse monarchie woonde, en dat nu grotendeels als museum dient.

‘Historisch belangrijke voorwerpen’ van Kawananakoa zullen bij het paleis worden afgeleverd, aldus een verklaring van trustee Jim Wright namens haar stichting.

Wright zei dat haar vertrouwen goede doelen steunde die haar dierbaar waren, waaronder programmering in het paleis, zoals nachtelijke rondleidingen en culturele diners, en het betalen voor studenten op Hawaiiaanse scholen om culturele locaties te bezoeken en symfonieoptredens in het Hawaiiaans mee te maken.

Na goedkeuring door de Internal Revenue Service zal de stichting het overgebleven geld, dat Wright op minstens $ 100 miljoen schat, ontvangen om soortgelijke inspanningen te financieren.

Kauikeolani Nani’ole, docent aan de Halau Ku Mana Public Charter School in Honolulu, zei dat haar school onlangs geld van de trust heeft ontvangen voor busvervoer naar gemeenschapsevenementen.

‘Op die kleine manieren hebben ze grote gevolgen voor scholen zoals wij’, zei ze.

Ze noemde Kawananakoa een ‘onbezongen alii’ omdat ze vaak anoniem aan goede doelen en mensen doneerde.

Volgens documenten waarmee haar stichting in 2001 werd opgericht, wilde Kawananakoa dat deze ‘de traditionele Hawaiiaanse cultuur die vóór 1778 bestond, zou behouden, ondersteunen, behouden en bevorderen’ – het jaar waarin de eerste Europese ontdekkingsreiziger, kapitein James Cook, de eilanden bereikte. Dat omvat Hawaiiaanse muziek, religie, taal en kunst.

Andrade bezocht onlangs de crypte van Kawananakoa in Mauna ‘Ala, ook bekend als het Royal Mausoleum State Monument, de begraafplaats van het Hawaiiaanse koningshuis. Ze legde een offer van mailebladeren, verstrengeld met witte gember – een bloem waar Kawananakoa dol op was.

‘Alle pilikia – alle problemen – die zich de afgelopen jaren hebben voorgedaan nadat ze ziek werd: wat daarbij verloren ging, was haar liefde voor haar volk,’ zei Andrade.

‘Haar diepe, diepe liefde en de bedachtzaamheid die ze had, en de vooruitziende blik die ze had voordat ze ziek werd, omdat ze voor haar volk een erfenis wilde nalaten die een verschil kon maken.’

Adan Canto is maandag op 42-jarige leeftijd overleden.

De Mexicaans-Amerikaanse acteur, die de overstap maakte van een succesvolle muziekcarrière in Mexico naar een leidende man in Hollywood, stierf na een gevecht met blindedarmkanker.

Hij werd vooral bekend door zijn rol als verkozen vice-president Aaron Shore tegenover Kiefer Sutherland in Designated Survivor.

Canto speelde recentelijk in de tv-serie The Cleaning Lady, waarin hij de eerste twee seizoenen een hoofdpersonage speelde.

‘Adan had een diepgang van geest die maar weinigen echt kenden. Degenen die er een glimp van opmerkten, waren voor altijd veranderd’, zeiden de vertegenwoordigers van Canto in een verklaring. ‘Hij zal door zovelen enorm gemist worden.’

Fox en WBTV – het netwerk en de studio achter The Cleaning Lady – brachten dinsdag ook een verklaring uit waarin stond: ‘We zijn diepbedroefd door het overlijden van Adan Canto. Hij is een geweldige acteur en dierbare vriend en we waren vereerd dat hij deel uitmaakte van de Warner Bros. Television- en Fox Entertainment-families sinds zijn Amerikaanse debuut in The Following, meer dan tien jaar geleden.

‘Onlangs verlichtte hij het scherm in The Cleaning Lady met een krachtig optreden waarin zijn kunstenaarschap, bereik, diepgang en kwetsbaarheid werden getoond. Dit is een ondoorgrondelijk verlies, en we rouwen samen met zijn vrouw Stephanie, hun kinderen en dierbaren. We zullen Adan heel erg missen.’

Velen gingen naar de sociale media om hulde te brengen aan de getalenteerde ster, waaronder iemand die op X (formeel Twitter) schreef: ‘Mijn hart gaat uit naar iedereen in de crew van The Cleaning Lady en zijn familie en vrienden. Ik vond het echt geweldig om hem in die show te zien en hij zal gemist worden. RIP Adan Canto.’

Een ander was volledig verwoest door het nieuws toen ze zeiden: ‘Dit sloeg gewoon de adem uit mijn lichaam. Ik ben verbijsterd en op het randje van hyperventileren. F*** kanker omdat je veel te veel groten hebt meegenomen en ook nog zo jong. RIP Adan Canto. Wat een enorm talent. Mijn hart doet pijn voor zijn dierbaren. [dove emoji]’

Nog een ander vertelde: ‘Ik ben zo diepbedroefd. Adan Canto was een van mijn favoriete acteurs. Werd verliefd op hem vanaf het moment dat hij op het scherm verscheen als Arman Morales. Letterlijk onvervangbaar talent.’

Oorspronkelijk afkomstig uit Ciudad Acuña, Coahuila, Mexico, en opgegroeid in Texas, verliet Canto op 16-jarige leeftijd zijn geboorteplaats om de mogelijkheden als muzikant in Mexico-Stad te verkennen.

Kort daarna verschoof zijn focus naar acteren toen hij werd ontdekt voor een belangrijke rol in de serie The Following uit 2013.

Canto vertelde over zijn overgang naar acteren in een interview met Botser in februari 2013 zei hij: ‘Ik heb als kind nooit gezegd dat ik acteur wilde worden. Ik wist het niet. Ik dacht dat ik zanger en muzikant zou worden.

‘Dat is wat ik een groot deel van mijn leven heb gedaan. Maar muziek werkte in Mexico gewoon niet. Dus ik begon met acteren en ik werd er gewoon verliefd op. Het was geweldig! Het was een geweldige veilige plek om even te ventileren. En toen ontdekte ik dat ik dit echt kon en zag ik er een toekomst in.

‘Alles waar ik altijd al in geïnteresseerd was, kon ik op dit gebied toepassen. Dus ik ben er gewoon in verzeild geraakt, en het is gelukt.’

In januari 2022 besprak Canto hoe het was om zijn carrière van Mexico naar de VS over te zetten, terwijl hij probeerde niet getypeerd te worden.

Hij vertelde Waarnemer destijds: ‘TOm eerlijk te zijn, ik weet niet of ik een specifieke strategie had ontwikkeld om hierin te navigeren. Ik was de hele weg gewoon eerlijk tegen mezelf en tegen mijn team. Er waren duidelijk bepaalde karakters of scripts die ik las en waarvan ik meteen dacht: “Natuurlijk niet! Nee!”

‘Ik ken de Noord-Mexicaanse cultuur [because] Ik ben erin opgegroeid, dus ik kan zien wanneer iemand zich inspant om een ​​realiteit te bedenken die verre van [the actual] realiteit, dus bleef ik eerlijk bij de eerlijkheid in mezelf.

‘Ik wilde niets doen dat niet goed klonk of voelde, en ik denk dat ik gezegend ben met goede kansen en dat ik heb gevochten voor andere kansen die niet per se aan mij waren gegeven.’

De afgelopen twee jaar speelde Canto de rol van gangster Arman Morales tegenover Élodie Yung in The Cleaning Lady.

Er werd gemeld dat hij zou deelnemen aan seizoen 3, ondanks dat hij niet kon deelnemen aan de opnames toen deze in december begonnen nadat de stakingen waren afgelopen.

In de film wordt Canto waarschijnlijk het meest erkend vanwege zijn vertolking van Sunspot in X-Men: Days of Future Past in 2014

Canto stapte achter de camera en regisseerde zijn eerste korte film in 2014, gevolgd door een andere in 2020.

Canto laat zijn vrouw, Stephanie Ann Canto, en hun twee jonge kinderen, Roman Alder, drie, en Eve Josephine, één achter.

Op zijn laatste Instagram-post van 19 juni 2022 deelde hij een foto van zijn prachtige gezin met als onderschrift: ‘Fijne Vaderdag! Ik ben gezegend met de mijne.’