10 redenen waarom Lake Lanier spookachtig kan zijn
Velen beschouwen een dag aan het meer als een van de meest ontspannende ervaringen van het leven. Een dag aan Lake Lanier in het noorden van Georgië zou echter snel iets anders kunnen worden. Een weinig bekend feit over dit specifieke meer is het grote aantal levens dat elk jaar verloren gaat in het diepe, donkere water. Een getal dat, in combinatie met de verontrustende geschiedenis van het gebied, bijdraagt aan de lang gekoesterde overtuiging dat het meer vervloekt is en dat bezoekers alleen op eigen risico mogen betreden.
Vraag het aan een plaatselijke ambtenaar en zij zullen je uitleggen dat nog nooit iemand is gestorven terwijl hij een reddingsvest droeg. Het is een terecht punt. Maar omdat er zoveel doden vallen, en sommige onder mysterieuze omstandigheden, kun je je niet anders dan afvragen. Beslis of je de geruchten wel of niet gelooft na het lezen van tien verontrustende feiten over een van de dodelijkste meren in de Verenigde Staten: Lake Sidney Lanier.
Verwant: 10 rare dingen gevonden op de bodem van de Grote Meren
10 Het gebied heeft een tragische geschiedenis
Tot het midden van de 19e eeuw bewoonde de Cherokee Nation de regio Forsyth County, die later Lake Lanier zou worden. De Amerikaanse regering heeft in de jaren dertig van de negentiende eeuw de meeste leden van het Cherokee-volk verdreven in wat uiteindelijk bekend zou worden als de meest zuidoostelijke oorsprong van de Trail of Tears – ‘een van de ergste mensenrechtenschendingen in de Amerikaanse geschiedenis’. Tachtig jaar later vond in dezelfde regio een nieuwe verdrijving plaats. Alleen deze keer was een andere gemeenschap het doelwit.
Na de burgeroorlog werd Forsyth County de thuisbasis van veel zwart-witte kolonisten. Maar dat veranderde in 1912 na de mishandeling en moord op een 18-jarige blanke vrouw genaamd Mae Crow. Een blanke lynchbende doodde de verdachte, de 24-jarige Robert ‘Big Rob’ Edwards, en begon vervolgens alle zwarte inwoners aan te vallen, waardoor de meesten binnen ongeveer twee maanden de provincie moesten ontvluchten. De bende claimde het land via een juridisch proces dat ‘negatief bezit’ wordt genoemd. Velen geloven dat deze twee onvergeeflijke daden een smet hebben achtergelaten op het land dat vandaag de dag nog steeds bestaat.[1]
9 Een derde uitzetting
Forsyth County zag een laatste uitzetting toen het United States Army Corps of Engineers besloot een meer aan te leggen nabij Atlanta, Georgia, om nabijgelegen provincies waterkracht, water en bescherming tegen overstromingen te bieden. In ruil voor hun landbouwgrond bood de overheid geld aan de lokale bevolking, van wie velen het land al generaties lang in bezit hadden en het als onbetaalbaar beschouwden. “Woede, wrok, angst, ongerustheid, verbijstering en ongerustheid” behoorden tot de emoties die bij de bewoners opkwamen tijdens de verhuizing.
Ongeveer 700 gezinnen verkochten uiteindelijk 56.000 hectare, waardoor een dam kon worden gebouwd op de Chattahoochee-rivier om het meer te vormen. De lokale bevolking zag in 1956 hoe alles “dat ze hadden achtergelaten, werd bedekt door het stijgende water”. Ondanks de verzekering van de regering dat de bewoners de totale waarde van het land en de gebouwen ontvingen, kregen sommige gezinnen spijt van hun beslissing toen ze merkten dat ze niet meer konden leven. af van wat de overheid heeft aangeboden.[2]
8 Ongemarkeerde graven onder het meer
Het legerkorps van ingenieurs verwijderde alles wat zij als gevaarlijk beschouwden ter voorbereiding op het meer: het ontwortelen van bomen, het verplaatsen van schuren en houten constructies en het verplaatsen van bruggen en waterinlaten. Maar de gemeenschap kende ook een begraafplaats. Volgens Cesar Yabor, een woordvoerder van het Amerikaanse legerkorps van ingenieurs, heeft het korps gemarkeerde graven geïdentificeerd en verplaatst, maar zijn er waarschijnlijk enkele ongemarkeerde graven achtergelaten.
‘Hoewel het korps destijds alles in het werk stelde om ongemarkeerde begrafenissen te lokaliseren,’ zei Yabor, ‘maken de beperkte mogelijkheden van die tijd het waarschijnlijk dat onverwachte vondsten van menselijke resten mogelijk zijn, of ze nu uit de vooroorlogse periode en de burgeroorlog stammen, of uit de periode van de Indianen. oorsprong uit de prekoloniale en oudheid.”
Geleidelijke overstromingen bedekten deze graven gedurende vele jaren totdat het uiteindelijk het grootste meer van Georgië werd. Tegenwoordig levert Lake Lanier drinkwater voor meer dan 5 miljoen mensen.[3]
7 De vele doden bij Lake Lanier
Sinds de vorming ervan zijn vijfhonderd mensen omgekomen bij Lake Lanier, met tweehonderd doden tussen 1994 en 2022. Het meer ontvangt jaarlijks ongeveer 11 miljoen bezoekers, maar de populariteit ervan verklaart niet het buitengewone aantal sterfgevallen. Veertig kilometer naar het westen ligt Lake Allatoona, dat jaarlijks bijna hetzelfde aantal bezoekers trekt, maar slechts een derde van de sterfgevallen. Het is onmogelijk om precies te voorspellen hoeveel levens er elk jaar verloren zullen gaan bij Lake Lanier: zes mensen verdronken in het meer in 2022, vier in 2021 en zeven in 2020.
De enige statistiek die nog schokkender is, is het feit dat zeven mensen op één dag stierven. Bekend als de dodelijkste dag in de geschiedenis van Lake Lanier, stierven zeven leden van twee families uit Gainsville, GA, nadat hun stationwagen op eerste kerstdag 1964 van een 9,1 meter hoge dijk neerstortte en in het meer stortte. Volgens rapporten raakte de auto een vangrail en raakte zo hard een elektriciteitspaal dat deze doormidden brak. Enkele voorbijgangers en duikers van de brandweer sprongen in het koude water om te helpen, maar het zicht was bijna nul.
De heer en mevrouw Johnny Brown kwamen om bij het ongeval, evenals drie van hun vier kinderen. De heer en mevrouw Billy Rodgers verloren ook twee van hun kinderen. Volgens mevrouw Rodgers waren de twee families op weg naar een boomgaard om appels te plukken voor het kerstdiner.[4]
6 De Vrouwe van het Meer
Op een avond in 1958 verlieten Delia May Parker Young en Susie Roberts samen een lokaal dansfeest. Toen ze stopten om te tanken, besloten ze weg te gaan zonder te betalen. Hun impulsieve beslissing had waarschijnlijk invloed op hun snelheid toen ze te snel een brug over Lake Lanier overstaken, waardoor de wielen van hun auto van de weg slipten en ze in het koude, donkere water beneden terechtkwamen. Hun auto zonk in de diepte van het meer, waar hij meer dan dertig jaar bleef staan voordat hij door ambtenaren werd ontdekt. Geen van de vrouwen overleefde het ongeval.
Na verloop van tijd veranderde de tragedie in een angstaanjagende legende: de Vrouwe van het Meer. De legende omringt een spookachtige figuur, vaak beschreven als een vrouw in een blauwe jurk die die avond paste bij de jurk van Susie Roberts. De kwaadaardige figuur, die meestal bij de brug wordt gezien, zonder handen, probeert nietsvermoedende zielen te lokken om haar lot te delen: een waterig graf. Iedereen die te dicht bij de waterkant ronddwaalt, grijpt ze met haar handloze armen en sleept ze naar beneden.[5]
5 De dood van Kile Glover
In juli 2012 werd Kile Glover, de zoon van Tameka Foster, een modeontwerper en de ex-vrouw van R&B-ster Usher, getroffen door een waterscooter terwijl hij op een binnenband aan Lake Lanier zat. Elf jaar later verzamelde Foster meer dan 2.500 handtekeningen voor een petitie waarin hij ambtenaren smeekte om Lake Lanier ‘droog te leggen, schoon te maken en te herstellen’. De petitie roept op tot essentiële veiligheidsverbeteringen en het verwijderen van gevaarlijk afval en andere obstakels uit het meer.
“Het droogleggen, schoonmaken en herstellen van Lake Lanier is niet alleen noodzakelijk, maar ook een kans om de nagedachtenis te eren van degenen die hun leven hebben verloren en verdere tragedies te voorkomen”, schreef Foster in haar petitie op Change.org. Ze promootte de petitie ook op haar Instagram-pagina. Foster deelde haar zoon met Ryan Glover, de oprichter van Bounce TV. Kile was 11 jaar oud op het moment van zijn overlijden.[6]
4 De verdwijning van Kelly Nash
Kelly Nash verdween op 5 januari 2015. Zijn vriendin, Jessica Sexton, liet de politie weten dat Nash die ochtend om vier uur 's ochtends wakker werd in hun huis in Buford, Georgia, hoestend, niezend en zich onwel voelend. Toen ze een paar uur later weer wakker werd, was Nash verdwenen. Zijn vrachtwagen, portemonnee en mobiele telefoon bleven achter. Het enige dat in het huis ontbrak, was een 9 mm-pistool.
Familie, vrienden en autoriteiten hebben er alles aan gedaan om te ontdekken wat er met Nash is gebeurd, inclusief het aanbieden van een beloning van $ 50.000. Het enige gevonden bewijsmateriaal was een bewakingsvideo van een plaatselijk benzinestation, opgenomen de avond vóór zijn verdwijning. In de video pakte Nash een paar items op terwijl hij met zijn vriendin aan de telefoon was, maar de opname liet niets ongewoons zien.
Een visser vond het lichaam van Nash in Lake Lanier op de avond van 8 februari 2015. Hij droeg dezelfde pyjamabroek en hetzelfde donkere shirt als op de bewakingsvideo. De autoriteiten ontdekten een schotwond in zijn lichaam, maar oordeelden dat zijn dood een verdrinking was. Na de zoektocht van een maand zei Alan Nash over zijn zoon: “Hij zag wat hij wilde in het leven. Hij had het door en werkte eraan om daar te komen. Sterke relaties waren wat hij wilde in het leven. Kelly werd niet gedreven door geld, maar door de dingen op de juiste manier te doen.”[7]
3 Bootbotsingen teisteren de wateren
Varen is notoir gevaarlijk op Lake Lanier, vooral tijdens de zomermaanden. Op 17 juni 2012, ongeveer een uur voor middernacht, stortte een vissersboot 'in principe frontaal' tegen een pontonboot aan, waarbij twee jongens omkwamen. Reddingswerkers vonden het lichaam van de negenjarige Jacob Prince snel, maar diep water en hout op de bodem van het meer bemoeilijkten de zoektocht naar de 13-jarige Griffin Prince.
Jacobs moeder en twee andere kinderen raakten gewond bij de botsing. De visser, Paul Bennett, werd beschuldigd van varen onder invloed, roekeloos gedrag en het nalaten om hulp te bieden na het incident. Meer recentelijk brak een 10-jarig meisje haar been en moest naar een plaatselijk ziekenhuis worden gevlogen nadat in juni 2023 twee boten in het meer waren gebotst.
Niet elk bootongeluk op Lake Lanier gebeurt in de zomer. In januari 2013 kwam een vissersboot in aanvaring met een granaat van vier personen, een zogenaamde ‘quad’. Gelukkig raakte niemand gewond, maar alle vier de roeiers leden in verschillende mate aan onderkoeling door blootstelling aan het koude water van het meer. Volgens berichten nam de bestuurder van de vissersboot de schuld op zich en gaf toe dat hij niet had opgelet en niet op tijd achteruit kon rijden om de aanvaring te voorkomen. De roeiers werden teruggebracht naar het botenhuis door dezelfde vissersboot die hen het meer in had gestuurd.[8]
2 Onverklaarbare bootbranden
Botsingen zijn niet het enige waar bootliefhebbers zich zorgen over moeten maken op Lake Lanier. Er zijn ook verrassend veel bootbranden en explosies. Op Moederdag in 2021 kon de familie Coleman hun boot niet opstarten na het tanken. De motor wilde niet aanslaan. “We hebben nog nooit eerder een probleem met deze boot gehad”, aldus Steve Coleman. “Ik heb het nog een keer geprobeerd, en het was gewoon BAM.” Colemans tienerzoon, Gunner, en dochter, Taylor, liepen ernstige brandwonden op waarvoor een luchtbrug naar het ziekenhuis nodig was. Taylor onderging minstens drie operaties tijdens haar maandenlange herstel.
Slechts twee maanden later, op 3 juli, vond opnieuw een bootbrand plaats, met twee volwassenen en twee kinderen aan boord. Beide volwassenen liepen ernstige brandwonden op die onmiddellijke medische aandacht vereisten. De autoriteiten bleven een trend van bootbranden op het meer melden, waarvan er vijf plaatsvonden tussen mei 2021 en juli 2022. Op 11 juli 2022 brak er brand uit in de Sunrise Cove-jachthaven van Lake Lanier, waarbij drie boten werden verwoest. Voor al deze en vele andere bootbranden op het meer konden ambtenaren geen directe oorzaak vinden.[9]
1 Elektrocuties op het meer
Elektrocutie is een ander probleem bij Lake Lanier. Op 29 juli 2023 werd een 24-jarige man genaamd Thomas Milner geëlektrocuteerd nadat hij van de kade van zijn familie in het meer was gesprongen. Een vriend van de familie probeerde Milner met een ladder uit het water te helpen, maar dat lukte niet. Buren kwamen met hun boot dichterbij en één persoon sprong in het water om te helpen. Die persoon voelde onmiddellijk een branderig gevoel dat zij herkenden als een elektrische schok. Ze zwommen naar de wal, schakelden de elektriciteitskast uit en keerden terug om Milner uit het water te halen. Thomas kwam er levend uit, maar bezweek de volgende dag in het ziekenhuis aan zijn verwondingen.
Volgens de Electrical Shock Drowning Prevention Association treedt verdrinking door een elektrische schok op wanneer er elektrische stroom in het omringende water lekt. Zelfs een lage stroming door het lichaam kan spierverlamming veroorzaken, waardoor de zwemmer niet in staat is zichzelf uit het water te helpen. Normaal gesproken is de elektriciteit die het water binnenkomt afkomstig van de bedrading van de kade, de jachthaven of boten die zijn aangesloten op de stroomvoorziening van de jachthaven of de kade.[10]