Dit gebouw, boordevol kanonnen (allemaal gericht op Frankrijk), werd gebouwd door Henry VIII, belegerd door Cromwell, bezet door de hertog van Wellington (die hier stierf) en Sir Winston Churchill. Het was ook het toneel van een beroemd seksschandaal uit de 20e eeuw.

Meer recentelijk heeft Walmer Castle echter gediend als een weinig bekende – en verrassend bescheiden – koninklijke residentie. En vanaf morgen, slechts een paar maanden lang, zullen deze privévertrekken voor het eerst aan het publiek worden getoond.

Na genoten te hebben van een exclusieve preview, moet ik zeggen dat het niet de Tudor-kantelen of het originele paar Wellington-laarzen zijn die in mijn gedachten blijven hangen. Het is de smaak van wijlen koningin-moeder in een uitbundig decor uit de late jaren 70 – en dat dit zeker de enige plek was waar ze (een paar dagen per jaar) in een flat met drie slaapkamers woonde. Tot op de dag van vandaag staat haar stempel erop.

In 1978, tegen haar negende decennium, verwierf koningin Elizabeth de koningin-moeder een extra huis toen de koningin haar benoemde tot lid van het oude ambt van Lord Warden of the Cinque Ports. Deze erepositie dateert uit de middeleeuwen en wordt voor het leven toegekend aan een prominente nationale figuur. Walmer Castle, vlakbij Deal in Kent, wordt levenslang op gunst en gunst verhuurd.

Dit omvat verschillende historische kamers die een deel van het jaar voor het publiek te zien zijn, plus prachtige tuinen, een slotgracht, café, cadeauwinkel en theesalon, allemaal onder toezicht van English Heritage. Het kasteel beschikt echter ook over een privéappartement binnen de wallen. En nadat ze de eerste vrouwelijke Lord Warden in de 800-jarige geschiedenis van dit ambt was geworden, bracht de koningin-moeder een aantal zeer persoonlijke accenten aan.

Vanaf morgen mogen bezoekers door de ‘geheime deur’ in de oude Donjon. Ze worden onmiddellijk getransporteerd van de museumachtige sfeer van de openbare vleugel naar wat aanvoelt als een comfortabel, zij het vervaagd hotel uit het tijdperk van Fawlty Towers. Een versleten rode loper leidt langs een logeerkamer (met veel naoorlogs bruin meubilair) en een paar treden omhoog, met leuningen, naar een gang en een staande klok.

Hier vinden we een eerder functionele dan gezellige keuken met mooi zicht op de tuinen. Ik zie een Morphy Richards-broodrooster en open kasten in Formica-stijl, waaronder een roestvrijstalen theepot en een mengelmoes van mokken die menig kantine kent.

Deze waren eigendom van de meest recente Lord Warden, de voormalige chef van de Defensiestaf, Lord Boyce, en zijn overleden vrouw. Michael Boyce, een vooraanstaande voormalige onderzeeër, werd na de dood van de koningin-moeder in 2002 op deze post benoemd en woonde hier af en toe tot aan zijn eigen dood in 2022.

Sindsdien is de plaats leeg gebleven, in afwachting van de benoeming van een nieuwe Lord Warden door de koning. De Boyces hebben niets aan de plek veranderd, dus we hebben nu een perfecte momentopname van het leven bij Walmer in zijn koninklijke jaren.

We gaan verder naar de privé-eetzaal, ingericht in lentegroene tinten en onlangs omgedoopt tot de Sir Robert Menzies Room, naar de voorganger van de koningin-moeder. De grote Australische staatsman werd in 1965 benoemd tot Lord Warden als opvolger van Sir Winston Churchill en gebruikte het als zijn Britse basis. Zijn nalatenschap is de charmante verzameling Australische landschappen van hedendaagse kunstenaars.

Naast de deur bevindt zich de Queen Elizabeth Room, die ze opnieuw heeft ontworpen in een blauwgroen tint. De bomen en bladeren op het zijden behang passen bij het patroon op de bank. Hier las ze de kranten (vooral de racepers) en keek ze tv. Bezoekers zien op het scherm scènes van haar installatie als Lord Warden. We komen dan naar de slaapkamer van de koningin-moeder.

Hier zijn de bloempatronen het meest bloemrijk, met roze rozen die langs de kroonlijst, volants, het hoofdeinde en de gordijnen naar beneden stromen. Ze liggen ook overal in de fauteuil. Een sprei uit de jaren zeventig bedekt het bed. Aan de muur hangt naast koningin Victoria een JAK-cartoon uit de Evening Standard uit 1995.

Het toont de Queen Mum op de wallen van het naburige Dover Castle, zwaaiend met haar handtas naar een gehavende Fransman. Destijds was er een enorme ruzie geweest na een Frans bod om de haven van Dover (de belangrijkste van de Cinque Ports) te kopen. De lokale bevolking smeekte de koningin-moeder, als Lord Warden, om in te grijpen.

Hoewel ze geen partij kon kiezen in een politiek dispuut, kwam ze er aardig dichtbij en gaf ze haar privésecretaris de opdracht om namens haar te schrijven naar de minister van Transport, Sir George Young, ‘zodat hij zich bewust zou kunnen zijn van de diepe gevoelens van de burgers van deze oude zeehaven’. De Fransen trokken zich terug.

Zelfs de kaptafel werd naar haar smaak opnieuw ingericht, net als de badkamer ernaast met zijn grote marmeren omlijstingen. In haar latere jaren zou ze het liefst de groen betegelde badkamer aan de overkant van de gang met inloopdouche gebruiken. Het gastentoilet naast de deur heeft nog steeds een levendige oranje en gele bloemenbak met kitsch uit de jaren 70 erop geschreven. In een nis, bekend als het Telefoonbijgebouw, belde de koningin-moeder.

We vinden hier portretten van Lord en Lady Boyce en een telefoon die anekdotes over het leven afspeelt, opgenomen door de kinderen van Lord Boyce uit zijn eerste huwelijk, Hugo en Christine. Hugo Boyce herinnert zich dat hij een rillende bezoeker hoorde klagen dat Walmer (uitgesproken als ‘warmer’) omgedoopt moest worden tot ‘Colder Castle’.

Buiten blijft de meest opmerkelijke bijdrage van de koningin-moeder de tuin die ontwerper Penelope Hobhouse als cadeau voor haar heeft gecreëerd. Het omvat prachtige vormsnoei, een zomerhuis, een rechthoekige vijver en een beeld van een corgi op een bank waar een echte corgi met de koningin-moeder poseerde voor een portret.

Hoewel haar verblijf nooit meer dan een paar dagen per jaar duurde, was ze dol op deze plek. ‘Mijn slaapkamer was echt prachtig, en we zijn er zelfs in geslaagd een aantal gasten te ontvangen voor een diner in de geïmproviseerde eetkamer. De chef-kok was erg gelukkig in zijn kleine keuken en er hing een heerlijke sfeer in het kasteel’, schreef ze na haar eerste verblijf aan haar binnenhuisarchitect Oliver Ford.

Het personeel werd scherp gehouden. ‘Ze vond het zeker leuk als de dingen op haar manier werden gedaan’, zegt Kathryn Bedford, curator collecties voor English Heritage, met veel plezier. ‘Haar team zou haar eigen gordijnen naar beneden halen, omdat ze de gordijnen die wij hier hadden niet mooi vond.’

Zoals koninklijke biograaf Hugo Vickers opmerkt: ‘Het jaarlijkse bezoek veroorzaakte een enorme opschudding, waarbij zilver, glas en borden uit Londen werden meegenomen, om nog maar te zwijgen van speciale stoelen… Een deel van het meubilair, grapte de koningin-moeder, was ‘uit Windsor geknepen’. ‘

De titel van Lord Warden gaat terug tot de middeleeuwen, toen vijf Kanaalhavens een speciale status kregen. In ruil daarvoor zouden ze schepen voor de koning leveren en werden er forten gebouwd, met name Dover Castle. Walmer was een van de drie die werden toegevoegd voor extra bescherming nadat de scheiding van Hendrik VIII van Catharina van Aragon de paus ertoe aanzette een invasie van Engeland te eisen.

Tegen de 18e eeuw was de titel van Lord Warden een ere-sinecure geworden voor een voorname grandee van die tijd. Hoewel de hertog van Wellington grote herenhuizen had in Londen en Hampshire, bracht de hertog elke herfst graag entertainment door in zijn Kentse fort.

In 1842 leende hij het kasteel aan koningin Victoria nadat Brighton werd getroffen door een uitbraak van roodvonk. Victoria merkte op dat de ‘situatie charmant is… maar het huis erg klein is’. Na de Eerste Wereldoorlog trok een andere Lord Warden, Earl Beauchamp, zich plotseling terug in ballingschap in het buitenland om een ​​dreigend seksschandaal te voorkomen.

Hoewel hij een getrouwde vader van zeven kinderen was, had zijn homoseksuele smaak zich uitgebreid tot het voorstellen van lakeien en zelfs lokale vissers, in een tijd dat dit nog een strafbaar feit was.

Tijdens de Tweede Wereldoorlog bevond Walmer zich binnen het bereik van vijandelijke artillerie, waardoor het te gevaarlijk werd voor Winston Churchill om er zijn intrek te nemen nadat hij in 1941 Lord Warden werd.

Voorlopig zal English Heritage het decor van de koningin-moeder uit de jaren 70 laten zoals het is totdat de koning een nieuwe Lord Warden benoemt. Wie zou dat kunnen zijn? Eén kandidaat die in mijn gedachten opkomt, is zijn zus. Niet alleen heeft de Princess Royal een grote affiniteit met de zee, maar haar man, Sir Tim Laurence, kent de plaats ook heel goed – als voormalig voorzitter van English Heritage.

‘Dus je wilt dat ik zeg hoe belangrijk de kont van een man is in de evaluatie?’ vroeg Mike Mayock lachend. “Je doet dit echt, hè?”

Jarenlang zijn de bescheiden menselijke hurken belangrijke indicatoren geweest voor voetbalscouts bij het beoordelen van spelers. Mayock, de voormalige algemeen directeur van Las Vegas Raiders, is met tegenzin geïnstalleerd als leider van de Cult of the Caboose sinds hij in de jaren 2010 meerdere keren naar de romp verwees als NFL Network-draft-analist, wat hem een ​​geweldige bron maakt voor een verhaal over stoelen.

“Door de jaren heen noemde ik het op televisie een stroomgenerator, en eigenlijk moest het een beetje schattig en grappig zijn, met een kern van waarheid. Het werd gewoon een beetje representatief voor een sterk onderlichaam, ‘zei Mayock. En ja hoor, YouTube staat vol met clips waarin Mayock verwijst naar de ‘bubbel’-kont van een speler.

“Ik heb het meerdere keren in de uitzending van de combinatie gezegd tot het punt dat het bijna gênant was omdat onze cameramannen foto’s van de man van achteren zouden maken om het te illustreren,” zei Mayock.

Hij is tenminste in goed gezelschap. Volgens Georgia-coach Kirby Smart is zesvoudig Super Bowl-winnende hoofdcoach Bill Belichick een mede-liefhebber van de derrière. In een video die vorig jaar op X werd geplaatstSmart beschreef de tijd dat hij zich bij Belichick voegde om te kijken hoe verdedigende lijnwachters het 40 meter lange sprintje liepen bij de NFL-combinatie. Smart, destijds de verdedigingscoördinator van de Dolphins, was in de war toen Belichick de oefening van achter de startlijn bekeek.

“Ik dacht: waarom zijn we hier? Je kunt de finish niet timen”, zei Smart. Dolfijnencoach Nick Saban, een vriend en voormalig collega van Belichick, had volgens Smart het antwoord: “Bill kijkt graag hoe groot hun kont is als ze op een afstand van 40 meter neerkomen, omdat hij de grootste wil contracteren. defensieve lijnwachters die hij kan contracteren.”

Er zit wetenschap achter dit enigszins griezelige stukje scouting, de ‘kiem van de waarheid’ die Mayock noemde.

“In brede zin heeft spierhypertrofie (grootte) betrekking op spierkracht”, zegt dr. Alexandra DeJong Lempke, assistent-professor aan de afdeling Fysische Geneeskunde en Rehabilitatie van de Virginia Commonwealth University. “Meestal duidt een grotere spier op een groter vermogen om kracht te produceren. Dus als je denkt aan sprinten en explosieve bewegingen, dan komt dat vooral voort uit de glute maximus om die explosieve eerste stap te zetten.”

Voetbalcoaches weten dit al jaren, ook al kunnen ze het niet als een Ph.D.

“Het is een van de grootste spiergroepen. Het is een drijvende kracht achter je heupen. Het is wat je vooruit stuwt. Het is wat kracht in de grond legt”, zegt Luke Day, hoofdkrachtcoach aan de Universiteit van South Carolina. “Je weet dat die speler het potentieel heeft om veel kracht te creëren, omdat die spiergroep zo belangrijk is.”

De eerste keer dat Day ontdekte dat er een verband bestond tussen ezels en atletisch vermogen, was op een voetbalkamp aan de Universiteit van Miami (Ohio) met krachtcoach Dan Dalrymple, nu de hoofdkrachtcoach van de Denver Broncos. “Het eerste wat Dalrymple zei, was letterlijk: ‘Jullie komen hier binnen en jullie hebben een leeg blik, dan willen we jullie niet'”, zei Day. “Ik hoorde dat als 13-jarige, dus ik wilde er zeker van zijn dat ik hurkte, zodat ik een grote kont had.”

Day is nooit gestopt met werken in de gewichtsruimte, en hij is nooit gestopt met geloven in de kracht van het achterste. “Het is een attribuut van atletisch vermogen”, zei hij. “Hoe meer mensen in je team er een hebben, hoe beter.”

“De grootste hefboom die je op je lichaam hebt, is je heup, dus de grootste krachthoek die je hebt is van de knie tot je middel”, zei Dwayne Ledford, aanvalslijncoach van Atlanta Falcons. “Bij voetbal draait alles om krachthoeken.”

Ledford wordt herinnerd aan de kracht van het achterste, zowel op het werk als thuis. Toen hij de aanvallende lijncoach was bij NC State, gaf Wolfpack-krachtcoach Tim Rabas commentaar op de lichaamsbouw van Ledfords toen vierjarige zoon, Hudson. ‘Hij zegt: ‘Led, die kerel zal sterk zijn.’ Ik heb zoiets van: ‘Waar heb je het over?’ Hij zegt: ‘Kijk naar zijn achterste ketting. Die kerel staat achter hem aan”, zei Ledford. “Zelfs nu maken mijn vrouw en ik er grapjes over. ‘Kijk eens naar die achterste ketting, man.’

Het blijkt dat Rabas, nu assistent op de menselijke prestatieafdeling van de Carolina Panthers, misschien iets op het spoor was.

“(Hudson) heeft de macht”, zei Ledford. “Hij staat op het punt elf te worden en hij geeft me alles wat ik wil terwijl ik met hem worstel.”

Dus ja, ezels zijn belangrijk voor coaches. Dat betekent dat ze belangrijk zijn voor scouts, die peuken onderzoeken zolang voetballers ze hebben.

“Toen ik een jong kind was en met scouting begon, hoorde ik de term ‘anker’. Ik dacht: wat is anker? Het is een grote klootzak,’ zei Falcons-assistent-GM Kyle Smith. “Een van de eerste dingen die je leert als je met scouting begint, is het anker. Grote konten, grote achterkanten, achterste ketting – rug, kont en hamstrings – zo anker je.

Old-school scouts zouden lijnwachters van hun lijst schrappen nadat ze ze gewoon door een gang hadden zien lopen, zei Smith. “Je ziet een man voorbijlopen en je zegt: ‘Kan niet ankeren. Je hoeft geen bandje te bekijken. ”

Het ligt niet alleen op het gebied van de scrimmage. De Caboose Correlatie wordt op alle posities gebruikt als atletische indicator. Voormalig NFL-gokker Dustin Colquitt zei dat de gesprekspunten tijdens zijn exit-interviews aan het einde van het seizoen met Andy Reid, hoofdcoach van Kansas City, over het algemeen vrij saai waren, op één na.

‘Hij ging bij me zitten en zei: ‘Je bent naar de Pro Bowl geweest en we hebben je niet veel te zeggen. Maar verlies je kont niet. Gokkers moeten grote konten hebben. Zodra het lijkt alsof je vanuit fysiek oogpunt bergafwaarts gaat, ben je hier weg. Blijf doorgaan. ”

Het belang van de achterkant is zo belangrijk voor NFL-scouts en coaches dat ze hun eigen taal hebben bedacht om ernaar te verwijzen.

“Vroeger noemden we het de ‘Zetel van de Macht'”, zegt Chip Morton, voormalig hoofdcoach van Washington Commanders en Cincinnati Bengals, nu senior associate director kracht en conditie bij South Carolina.

Er zijn tal van andere achterwerkgerelateerde eufemismen. Drie algemeen managers van de NFL met een scoutingachtergrond bevestigden lachend het verband tussen peuken en spierkracht bij het team in Indianapolis, maar alle drie weigerden het onderwerp officieel te bespreken. Eén van hen zei dat hij het een ‘houthakkerskont’ had horen noemen en deed vervolgens – midden in een drukke Starbucks in het JW Marriott – na hoe het dragen van een grote lading brandhout iemands bilspieren kon versterken.

Toen Pat Kirwan in de jaren tachtig op scouting was voor de Buccaneers en Cardinals, bestempelden scouts prospects met een ‘hoge butt-factor’ en noteerden dit op alle schriftelijke scoutingrapporten.

“We korten altijd alles af, dus in een scoutingrapport zou het gewoon ‘HBF plus 9’ of ‘plus 10’ zijn”, zegt Kirwan, die later coachte en personeelsfunctionaris was voor de New York Jets en nu gastheer is van een NFL-radio. tonen voor SiriusXM. “We zouden ze er een numeriek cijfer voor geven.”

Clemson-verdedigingslijnwachter Tyler Davis herinnert zich dat een voormalige assistent-coach van de Tigers tegen een teamgenoot vertelde dat hij ‘een Coca-Cola-buit’ had. Hij begreep de verwijzing naar frisdrank niet.

“We hadden bij Clemson allerlei modewoorden die rondslingerden”, zei Tigers running back Will Shipley (zijn favoriet is “pesten terug”). “In de voetbalomgeving is het gewoon iets waar mensen naar op zoek zijn, vooral voor de explosieve atleten.”

Er is ook frasering voor de andere kant van het spectrum. Als een coach een speler ‘licht in de kont’ noemt, weet die speler dat zijn tijd in het team misschien kort is.

“Ik had een tackle die licht in de kont was”, zei Kirwin. “Zodra de verdedigende jongens dat zagen, gingen ze hem onder druk zetten. Ze wisten dat hij zijn gewicht niet kon laten vallen en een bullrush kon stoppen. Ze kunnen er vrij snel achter komen wie ze in de maling nemen.”

Een speler die wat coaches en scouts ‘NoAssAtAll’-pillen noemen, heeft werk te doen in de gewichtsruimte, zei De Atletiek‘s Nate Tice, een voormalige universiteitsvoetballer en NFL-medewerker. Toen Jim Nagy, uitvoerend directeur van Senior Bowl, college-wedstrijden scoutte voor de Kansas City Chiefs en Seattle Seahawks, schreef hij eenvoudigweg ‘hangbroek’ als hij zich zorgen maakte over het verankeringsvermogen van een aanvallende lijnwachter.

“Je krijgt af en toe een uitzondering, maar als je een man hebt met een grote, oude bolle kont en hij hurkt in huis of heeft een gekke acceleratie of een geweldige verticale of brede sprong, dan vraag je je nooit af waarom,” zei Day. “Als je een man hebt die wordt verplaatst of uit de salon wordt gegooid en hij plat ligt – er staat niets achter hem – dan is dat het eerste dat in je opkomt.”

Voor universiteitscoaches kan de ontwikkeling van de derriere vooral belangrijk zijn om aan te geven welke spelers op de middelbare school groter zullen worden naarmate ze ouder worden. Ze beschouwen het als een kwestie van vertrouwen dat het lichaam van een speler zijn achterste zal inhalen.

“Het klinkt raar, maar ik ga naar deze rekruteringsfuncties, en ik neem mijn vrouw mee en ik zeg: ‘Heb je zijn kont gezien?'” zei Day. “Ik ben er helemaal opgewonden over, en ze zegt: ‘Waar heb je het over, gek?'”

Bij de NFL-combinatie in februari voorspelde Shrine Bowl-scout Owen Riese dat Texas Tech-veiligheid Tyler Owens de volgende dag geweldige atletische testcijfers zou behalen.

‘Je zult merken dat hij aan de achterkant goed bedeeld is,’ zei Riese. “Normaal gesproken zijn jongens die explosiever zijn, beter bedeeld achterin. Er zijn jongens die moeite hebben met het vinden van een broek, zoals: ‘Ik heb taillemaat 34, maar ik moet echt maat 40 dragen, want anders passen ze niet rond mijn kont.’

De volgende dag kwam Owens binnen een centimeter van het breken van het wereldrecord in het brede springen door 12 voet, vijf centimeter te springen vanuit een staande start. Zijn algemene atletische score van 89, vastgesteld door Next Gen Stats, markeerde hem als de meest atletische veiligheid in de draftklasse van dit jaar.

Owens kwam naar het huis, niet wetende dat er zoveel verkenners naar hem zouden kijken. ‘Ik denk dat ze ons (daarom) in die kleine compressieshorts hebben,’ zei hij. “Ze willen zien of je gespierd en in stukken gesneden bent.”

South Carolina wide receiver Xavier Legette, die een sprint van 4,39 seconden over een afstand van 40 meter aflegde en een verticaal van 40 inch op de maaidorser plaatste, is sinds het einde van zijn collegiale seizoen gestaag op de diepgang gestegen, zelfs in een druk veld met wideouts.

‘Wacht maar tot je die bijenachter ziet,’ zei Day.

De meest begaafde prospect van dit jaar is de verdedigingslijnwachter uit Texas, Byron Murphy, “wiens kont en benen boomstammen zijn”, aldus Eric Galko, directeur voetbaloperaties bij Shrine Bowl.

‘Denk je dat dit lijkt op het uiterlijk van Aaron Donald,’ zei Galko. “Het is een enorm voorspellende maatregel. Veel teams meten het nu, of het nu via biomechanica is of met een echt meetlint, gewoon om er zeker van te zijn dat ze een idee hebben van wat je potentieel als atleet is.

In feite kan de kont zelfs een maatstaf voor het hart zijn.

“Het is niet alleen een weerspiegeling van hun kracht, maar het laat ook zien: ‘Kan het deze man iets schelen?'”, zei Galko. “Ik weet niet of er een direct verband bestaat tussen hoeveel je squat en hoeveel je geeft om je onderlichaam en succes in de NFL, maar ik wed dat er een verband bestaat tussen het hebben van een sterke onderhelft en iemand zijn die werkt hun kont af in de gewichtsruimte.

“Geen woordspeling bedoeld.”

(Illustratie: Eamonn Dalton / De Atletiek; foto’s: Justin Casterline, Kevin Sabitus / Getty Images)

Bitcoin is de creatie van talloze multimiljonairs die graag een gok wagen op de groei van digitale valuta. Maar het heeft ook miljoenen mensen wereldwijd grote delen van hun spaargeld gekost.

De prijs van een enkele bitcoin, gelanceerd in 2009, heeft sinds de massale aantrekkingskracht ervan in 2015 heftig gefluctueerd, van slechts £215 tot een piek van £53.000 eerder deze maand.

In april zal er een gebeurtenis plaatsvinden die bekend staat als halvering, waarvan sommige cryptocurrency-experts verwachten dat de waarde ervan zal stijgen. Maar zoals altijd het geval is bij het kopen van Bitcoin en andere cryptocurrencies, is niets zeker en zijn de vooruitzichten onmogelijk te voorspellen.

Wij onderzoeken wat je moet weten – en of Bitcoin nu de moeite van het bekijken waard is.

Wat gebeurt er?

Zoals altijd bij beleggen weet niemand wat de toekomst brengt. Bitcoin heeft enorme aantallen fans, maar net zoveel critici. Investeringslegende Warren Buffett omschreef cryptocurrencies ooit als ‘rattengif’ en zei dat hij er zeker van is dat ze tot een ‘slecht einde’ zullen komen.

Wat bullish investeerders echter leuk vinden aan Bitcoin is het feit dat het aanbod beperkt is tot 21 miljoen munten. Zij betogen dat als het aanbod beperkt is, maar de vraag gezond blijft, dit de waarde ervan in de loop van de tijd zou moeten verhogen – zelfs als er onderweg schommelingen zijn.

Bitcoins worden gemaakt in een proces dat bekend staat als mining. Dit is waar Bitcoin-liefhebbers gespecialiseerde, energie-intensieve hardware gebruiken om wiskundige problemen op te lossen. De beloning hiervoor is het creëren van nieuwe munten. Het aantal nieuwe munten dat via dit proces beschikbaar komt, wordt echter elke vier jaar gehalveerd, wat de snelheid waarmee nieuwe Bitcoins worden gecreëerd vertraagt. De volgende halvering zal volgende maand plaatsvinden en tegen 2140 wordt verwacht dat de totale limiet voor het aantal beschikbare munten zal zijn bereikt.

De prijzen zijn ook gestimuleerd door een nieuwe groep institutionele beleggers die de crypto-ruimte betreden nadat de Amerikaanse Securities and Exchange Commission (SEC) voor het eerst exchange-traded funds (ETF’s) heeft goedgekeurd die rechtstreeks in bitcoin beleggen.

Dit betekende dat de cryptomarkt toegankelijker werd voor reguliere beleggers, die nu indirect kunnen beleggen via gerenommeerde fondsbeheerders, waaronder Blackrock en Fidelity.

Deze ETF’s zijn niet beschikbaar voor niet-professionele beleggers in Groot-Brittannië. Maar men denkt dat de wettelijke goedkeuring van deze producten in de VS een laagje legitimiteit aan Bitcoin toevoegt, en dat andere landen soortgelijke producten kunnen lanceren.

Lukman Otunuga, marktanalist bij online handelsplatform FXTM, gelooft dat een recordhoogte van $80.000 (£63.000) dichtbij zou kunnen zijn en zelfs $123.000 zou kunnen bereiken. ‘De prijzen zijn het afgelopen jaar met 55 procent gestegen en worden nog steeds sterk ondersteund door de instroom van ETF’s en optimisme rond de komende halvering in april. Het is onbekend terrein’, zegt hij.

Zijn opvattingen over een mogelijke Bitcoin-razernij worden gedeeld door Standard Chartered, een grote investeringsbank. In een rapport dat deze week werd gepubliceerd, zei de bank dat Bitcoin op koers ligt om eind 2024 de $150.000 te bereiken en volgend jaar $250.000.

Toch zijn veel anderen het daar niet mee eens. Michael Hartnett, de belangrijkste investeringsstrateeg van de Bank of America, vertelde vorige week aan Bloomberg TV dat de Bitcoin-prijs en het tempo van de bewegingen ‘zeer symptomatisch zijn voor een zeepbelmentaliteit’ en ervoor zouden kunnen zorgen dat beleggers grote verliezen lijden.

Laith Khalaf, analist bij investeringsplatform AJ Bell, waarschuwt dat veel beleggers geld verliezen omdat ze op het verkeerde moment kopen en verkopen. De Bank of International Settlements schat dat ongeveer driekwart van de Bitcoin-kopers tussen 2015 en 2022 waarschijnlijk geld heeft verloren, ondanks een enorme stijging van de prijs van de cryptocurrency, omdat ze precies op het verkeerde moment werden meegezogen.

‘Dit is misschien niet de top van de huidige bullmarkt in Bitcoin, maar iedereen die erin koopt moet bereid zijn de potentiële keerzijde te accepteren, vooral als de cryptomarkt uiteindelijk het nieuwe kleren van de keizer blijkt te zijn’, voegt Khalaf toe.

Wees voorbereid op volatiliteit

Na op een golf te zijn gereden en in december 2017 een recordhoogte van £14.800 te hebben bereikt, stortte Bitcoin kort daarna in. De prijs bleef een aantal jaren schommelen, omdat beleggers hun interesse verloren of geschrokken waren van het nieuws dat beurzen waren gehackt en dat klanten al hun geld verloren.

In 2021 begon de Bitcoin-prijs opnieuw te stijgen en bereikte een hoogtepunt van £48.000, voordat hij in de tweede helft van 2022 daalde tot onder de £20.000. Sinds het begin van 2024 zijn de prijzen weer gestegen en staat de prijs van een enkele munt momenteel op een nieuw niveau. met een maximum van ruim £ 50.000.

Vix Munro, 60, uit Somerset, kocht eind 2017 verschillende bitcoins toen elke individuele munt ongeveer £ 6.000 waard was. Vix was al sinds 2009 op de hoogte van Bitcoin, maar investeerde pas in 2017 toen de prijs begon te stijgen en ze wat meer onderzoek deed.

Ze vindt het leuk dat er maar een eindig aantal bitcoins bestaan, dus ze gelooft dat ze hun waarde zullen behouden.

‘Ik heb altijd belegd, dus ik ben gewend aan de ups en downs van beleggen. Maar ik zou zeggen dat ik een hogere risicodrempel heb dan gemiddeld’, zegt Vix, een geldcoach die ook een app beheert genaamd Mad About Money.

Vix verkocht medio 2021 vijf bitcoins voor ongeveer £25.000 tot £30.000 per stuk, om te helpen met de aanbetaling voor een nieuw huis. De prijs van een munt steeg later in het jaar tot bijna £ 50.000, dus achteraf gezien had de prijs nog hoger kunnen uitvallen, maar het was nog steeds een geweldig rendement. Ze bankiert bij Revolut en zegt dat er nooit problemen zijn geweest met het kopen of verkopen van Bitcoin.

Het plan is dat Vix haar resterende munten voor de lange termijn vasthoudt. Naarmate ze dichter bij haar pensioen komt, verkoopt ze misschien wat meer om haar inkomen te vergroten als dat nodig is, hoewel ze ook een pensioen heeft.

Vix adviseert mensen die zich niet op hun gemak voelen met de dagelijkse schommelingen van digitale valuta voorzichtig te zijn, maar zegt dat beleggingen met een hoog risico kunnen worden overwogen als onderdeel van een grote portefeuille.

‘Als je een brede portefeuille aan activa hebt en slechts 2 procent toewijst aan speculatieve activa zoals crypto, dan is het in het grote geheel geen enorm bedrag. Maar crypto is erg volatiel. Je moet op de golven van volatiliteit kunnen surfen. Sommige mensen zijn er kapot van omdat ze geld hebben verloren, maar je verliest alleen geld als je verkoopt’, voegt ze eraan toe.

Hoe Bitcoin te kopen en erin te investeren

Met een prijs van ongeveer £ 50.000 per munt maakt de hoge prijs het kopen van één enkele munt voor de meeste mensen ontoegankelijk. Het is echter mogelijk om fractionele aandelen bitcoin te kopen en dat is de afgelopen jaren gemakkelijker geworden. Er wordt geschat dat ongeveer 5 miljoen Britten crypto-activa bezitten of bezitten. De meest populaire valuta is bitcoin. Andere, minder populaire digitale valuta zijn onder meer ether (ethereum) en XRP (ripple).

Bitcoin kun je direct kopen via brokers als eToro, Interactive Brokers, Revolut en CoinJar. De betaling gebeurt via een bankoverschrijving of debetkaart. Uw ‘munten’ worden opgeslagen in een online portemonnee, die doorgaans bij de aanbieder wordt bewaard, maar u kunt deze ook overzetten naar een andere vertrouwde portemonnee.

Aan het kopen en verkopen van cryptovaluta zijn kosten verbonden. Interactive Brokers rekent bijvoorbeeld 0,18 procent. Bij een waarde van £ 1.000 aan crypto zou dit £ 1,80 bedragen. EToro brengt 1 procent in rekening voor het kopen of verkopen van crypto, wat € 10 zou zijn bij een transactie van € 1.000.

De financiële toezichthouder, de Financial Conduct Authority (FCA), heeft een lijst met goedgekeurde crypto-activabedrijven. Maar de markt is nog steeds niet gereguleerd en er is zeer weinig bescherming voor uw spaargeld als er iets misgaat, bijvoorbeeld als een makelaar of beurs failliet gaat.

Hoewel de term ‘beleggen’ vaak wordt gebruikt om het kopen van Bitcoin te beschrijven, verschilt deze enorm van andere soorten beleggingen die u zou kunnen doen met meer reguliere activa zoals fondsen of beleggingstrusts. Er is een veel groter risico dat u van de ene op de andere dag een groot deel van uw geld kunt verliezen. Daarom wordt het zelden aanbevolen als langetermijninvestering en meer als een gok met geld dat u zich kunt veroorloven te verliezen.

Wij gokken niet met klantengeld

Jane Hodges, adviseur bij Money Honey Financial Planning, zegt dat adviseurs de neiging hebben om weg te blijven van het geld van gokklanten en zich in plaats daarvan te concentreren op langetermijninvesteringen. Ze zegt dat het aan individuen is om te beslissen of ze het risico met crypto willen nemen.

‘De meeste mensen hebben niet genoeg spaargeld en pensioenen voor hun hele leven en zouden niet moeten gokken met het geld dat ze nodig hebben. Maar het zal velen niet tegenhouden die nog steeds hopen snel geld te verdienen en de risico’s misschien niet volledig begrijpen. Ik heb een beetje in mijn gokpot zitten en heb wat geld verdiend door het op het juiste moment te kopen en verkopen, maar ik heb ook gehoord van mensen die zelfs lenen om te investeren (zonder advies of begeleiding) en meer dan alles verliezen’, voegt ze eraan toe.

In Groot-Brittannië is het niet mogelijk om in een bitcoin ETF te beleggen, omdat deze niet zijn goedgekeurd door de FCA, die stelt dat crypto-activa een hoog risico met zich meebrengen en dat degenen die investeren bereid moeten zijn al hun geld te verliezen.

Er zijn echter tekenen dat de toezichthouder zijn houding tegenover cryptofondsen verzacht. In een aankondiging op maandag zei de FCA dat zij de creatie van door crypto-activa gedekte Exchange Traded Notes (ETN’s), een ongedekt schuldinstrument, niet in de weg zou staan, maar dat deze alleen beschikbaar zullen zijn voor professionele beleggers en niet voor particuliere beleggers.

Een andere optie is het kopen van aandelen in bedrijven die blootgesteld zijn aan bitcoin mining, zoals technologiebedrijven Nvidia of Riot Platforms. Beiden zijn genoteerd aan de Nasdaq in de VS. U kunt aandelen rechtstreeks kopen via een Britse makelaar of beleggingsplatform, of u kunt blootstelling krijgen via fondsen. Veel ETF’s en andere beleggingsfondsen hebben momenteel een sterke blootstelling aan Nvidia. De aandelenkoers van het bedrijf is gestegen van $260 een jaar geleden naar $894 vandaag.

Uw geld laten groeien?

In termen van groei van uw investering gokt u erop dat de prijs van de digitale valuta stijgt. Cryptocurrencies keren geen dividend uit, dus u profiteert niet van rendementen die als contant geld kunnen worden opgenomen of opnieuw kunnen worden geïnvesteerd.

Tot nu toe is bitcoin geen reguliere valuta die kan worden gebruikt bij dagelijkse transacties. Beleggers hopen óf dat het in de toekomst een betrouwbare betalingsbron zal worden, óf wedden op een prijsstijging te midden van het algemene optimisme van beleggers over de toekomst van digitale valuta op de lange termijn.

Het is gemakkelijk om bitcoin te kopen via een van de vele online brokers die nu crypto-investeringen aanbieden. Als u overweegt te beleggen, raden adviseurs doorgaans aan alleen datgene in te zetten waarvan u het prettig vindt om te verliezen. Het is een vorm van gokken die de potentie biedt voor grote winsten, maar ook voor grote verliezen.

De man van Julie Goodyear heeft zijn liefdesverdriet onthuld toen hij zag hoe zijn vrouw ‘langzaam wegebde’ tijdens haar strijd tegen dementie.

De actrice, 81, maakte in juni vorig jaar samen met haar man haar verwoestende diagnose bekend Scott Brand, 55, zei destijds dat ze ‘in het reine waren gekomen’ met het ‘hartverscheurende’ nieuws.

Julia is beroemd vanwege het spelen van luipaardprintminnende Rovers Return hospita Bet Lynch in Coronation Street gedurende meer dan 25 jaar, beginnend in de rol in 1966.

Ze verliet de kasseien in november 2003 en kreeg in 1996 een MBE voor haar verdiensten op het gebied van drama.

Scott opende de pijn van het zien hoe zijn vrouw achteruitging en gaf toe dat ze haar kenmerkende luipaardprint-outfits en kleurrijke lippenstiften had opgegeven.

Spreken met De spiegelhij zei: ‘Ik mis de vrolijke vrouw die Julie altijd was geweest – de meer dan levensgrote persoonlijkheid die overal waar ze kwam opfleurde, en de glimlach die elke kamer verlichtte. Dit alles vervaagt nu langzaam en het is voor mij buitengewoon pijnlijk om deze achteruitgang te zien.’

Hij voegde eraan toe: ‘Julie is altijd extreem glamoureus geweest en gaat nergens heen zonder haar make-up. Maar nu zijn de lippenstift en de make-up ongedragen en is kleding niet meer interessant, vooral de luipaardprint.’

Scott zei dat hij de activiteiten mist waar ze vroeger van genoten, zoals romantische maaltijden en lange wandelingen, waarbij het moeilijkste is dat hij niet meer samen op vakantie kan gaan.

Hij was openhartig over de ontberingen waarmee hij in het begin te maken kreeg als Julie’s enige verzorger, en gaf toe dat het ‘mijn dood’ was.

Scott, die zijn carrière opgaf om Julie’s fulltime verzorger te zijn, legde uit dat hij zich nu bewust is geworden van de kleine vrijheden die hij vroeger als vanzelfsprekend beschouwde.

Hij zei dat naar voetbal kijken met vrienden of iets gaan drinken geen opties meer zijn, omdat alles ver van tevoren moet worden gepland en hij altijd nuchter moet zijn voor het geval er een noodgeval is en hij moet rijden.

Hij zei: ‘Voor mij was het accepteren en verwerken van de diagnose het moeilijkste. In het begin weigerde ik enige steun te accepteren, omdat ik dacht dat ik het wel aankon, aangezien we altijd nogal privé-mensen zijn geweest.’

Scott besefte echter al snel dat hij hulp nodig had en gaf toe dat hij het ‘niet aankon’, terwijl hij voor het eerst de huishoudelijke zaken en financiën van Julie overnam.

Hij zei: ‘De zorg voor Julie is mijn prioriteit, maar mijn gezondheid werd aangetast en als alleenstaande verzorger had ik het gevoel dat het ‘mijn dood’ was. Het was alsof ik in een nieuwe wereld terechtkwam waarin ik alles alleen moest doen.’

Hij zei dat hij iedereen die een soortgelijke situatie doormaakt, zou adviseren om onmiddellijk hulp te aanvaarden, waarbij hij de Alzheimer’s Society een ‘reddingslijn’ noemde.

Scott legde uit dat de liefdadigheidsinstelling een dementieadviseur, Julie Mann, ter beschikking stelde die hen hielp hun zaken te regelen en het juiste zorgpakket en financiële rechten te krijgen, en zei dat ze hielp ‘zo’n last van onze schouders te nemen’.

Scott en Julie trouwden in 2007, nadat ze elkaar voor het eerst hadden ontmoet in 1996 toen hij gips afleverde in een huis dat ze aan het renoveren was.

Toen ze in 2013 in Piers Morgan’s Life Stories verscheen, onthulde ze dat hij haar elf jaar lang elke dag ten huwelijk vroeg voordat ze accepteerde.

Julie zei: ‘Misschien verleng ik zijn contract. Hij is de beste van een slecht stel geweest, echt waar.’ Op de vraag of ze gelukkig getrouwd was, antwoordde ze: ‘Heel erg.’

Ze trouwde in 1960 met haar eerste echtgenoot, Ray Sutcliffe, terwijl ze zwanger was van haar zoon Gary, van wie ze beviel toen ze nog maar 17 was.

Het huwelijk eindigde echter slechts drie jaar later toen haar man wegliep.

In 1973 trouwde ze met secretaris Tony Rudman, maar hij ging er vervolgens vandoor met zijn getuige op hun trouwdag, waardoor ze zo radeloos achterbleef dat ze een maand in een kliniek voor geestelijke gezondheidszorg doorbracht.

In 1979 kreeg Julie de diagnose baarmoederhalskanker en kreeg ze nog maar één jaar te leven, maar herstelde.

Vervolgens was ze tussen 1985 en 1987 slechts twee jaar getrouwd met luchtvaartdirecteur Richard Skrob.

Scott maakte afgelopen zomer het nieuws bekend dat bij Julie de diagnose dementie was gesteld en bracht een verklaring uit waarin stond: ‘Mijn lieve vrouw en ik hebben deze hartverscheurende diagnose moeten aanvaarden.

‘Helaas lijdt Julie al een tijdje aan vergeetachtigheid en hebben we medisch advies en hulp gezocht.

‘Maar we weten nu dat er geen hoop is op een ommekeer in de situatie – en dat haar toestand geleidelijk en misschien snel zal verslechteren.

‘We hebben besloten om de diagnose publiekelijk bekend te maken, omdat Julie nog steeds graag vrienden bezoekt en uit eten gaat.

‘Het is onvermijdelijk dat ze wordt herkend, en fans ontmoeten haar graag – en zij hen – maar ze kan in de war raken, vooral als ze moe is. Ik hoop dat mensen het zullen begrijpen.’

Julie blijft beschermheer van Willow Wood Hospice in Greater Manchester en heeft gezegd dat ze het prachtige werk van de hospices, die zo veel doen om patiënten en families met dementie te ondersteunen, in de kijker wil zetten.

In december 2020 bracht Julie hulde aan mede-soapactrice, EastEnders-ster Dame Barbara Windsor, die op 83-jarige leeftijd stierf na haar eigen strijd tegen de ziekte van Alzheimer.

Ze schreef op Facebook: ‘Gisteravond was zo verwoestend voor iedereen in de branche die ooit het geluk had Barbara te ontmoeten, laat staan ​​naast haar te werken.

‘Ze was een nationale schat. Dat woord wordt tegenwoordig te nonchalant rondgegooid. Maar bij Barbara was het goed en oprecht bedoeld. Gedachten zijn bij haar familie en vrienden.

‘Van de ene voormalige hospita naar de andere hef ik het glas op de enige echte en werkelijk onvervangbare Barbara Windsor.

‘De lach die je door de jaren heen hebt gegeven en het geweldige optreden dat je week in week uit in je pub in East End van Londen hebt uitgevoerd, leeft voort.’

Julie kwam voor het eerst bij Corrie in 1966 als barmeisje Bet, maar vertrok na advies van senior castlid Pat Phoenix – die Elsie Tanner speelde – om wat meer acteertraining te krijgen.

Nadat ze zich bij Oldham’s Repertory Theatre had aangesloten, keerde ze in 1970 terug en was 25 jaar lang een vaste waarde op de kasseien tot ze vertrok in 1995, toen 22 miljoen kijkers afstemden op haar laatste aflevering.

Julie maakte drie rendementen als Bet, eerst in 1999 voor de homevideo-spin-off The Rover Returns en vervolgens opnieuw in 2002 en in 2003 voor scènes die in Blackpool waren opgenomen als onderdeel van een verhaallijn waarin Liz McDonald en haar man Jim centraal stonden, die onlangs uit de gevangenis ontsnapt.

In 2012 verscheen ze op Celebrity Big Brother naast onder meer Julian Clary, MC Harvey, Martin Kemp en Coleen Nolan en eindigde op de zevende plaats.

Neem contact op met Alzheimer’s Society als u ondersteuning nodig heeft op 0333 150 3456 of ga naar alzheimers.org.uk

Het Hairy Bikers-team heeft na de dood van Dave Myers een oprechte oproep gedaan voor ‘dringende’ hulp om zijn dierbare vriend Si King te beschermen.

De tv-kok, 66, overleed vorige maand, twee jaar nadat hij onthulde dat hij een behandeling onderging voor een niet nader gespecificeerde vorm van kanker.

Si is radeloos door de dood van zijn tegenspeler, en nu gebruiken oplichters zijn naam.

Hun officiële sociale mediapagina schreef op Facebook: ‘Velen van jullie hebben ons een e-mail gestuurd om erop te wijzen dat er nepprofielen verschijnen op Facebook en Instagram, de laatste is van Si King.

‘Ons team heeft de afgelopen twee weken wanhopig geprobeerd Meta, de eigenaren van Facebook en Instagram, deze nepprofielen te laten verwijderen, zonder succes.

‘Hieronder ziet u een screenshot van een neppagina. Je zult merken dat er geen ‘Blue Tick’ naast de naam ‘Si King’ staat. Er zijn gevallen waarin een ‘post’ een link bevat naar een Bitcoin-zwendel waarin om donaties wordt gevraagd aan een liefdadigheidsinstelling tegen kanker in naam van Dave Myers. Wees gerust, dit is in geen enkele vorm echt.

Het bericht vervolgde: ‘Hoe u ons kunt helpen, ten eerste: als u voor het nepprofiel bent gevallen en er momenteel 1000 zijn, ontvolg dan deze profielpagina, aangezien uw informatie kan worden doorverkocht. Ten tweede, rapporteer het nepprofiel aan Facebook.

‘Dit doe je door op de 3 stippen rechtsboven op de betreffende pagina te klikken. Er wordt een vervolgkeuzelijst geopend en van daaruit ziet u een optie ‘Ondersteuning zoeken of rapporteren’. Selecteer vervolgens ‘Doen alsof u iets bent’ en selecteer vervolgens ‘Beroemdheid’. Typ ‘Hairy Bikers’ in en je ziet onze paginanaam in het vak verschijnen. Dan kunt u ‘Verzenden’.

‘Om de verwarring nog groter te maken, kopiëren de mensen achter de zwendel berichten die we daadwerkelijk naar onze eigen pagina uploaden. Als jullie allemaal meedoen en de nep melden, kan Facebook wakker worden als ze zo’n 600.000 rapporten in hun inbox zien. #MarkZuckerberg opgelet!

‘Wij waarderen uw hulp en vriendelijkheid enorm. Help ons dit te laten vallen. Het staat niet op naam van de Hairy Bikers. Schokkend gebrek aan actie van Meta.’

Het komt nadat de fans van Hairy Bikers emotioneel werden toen ze Dave’s laatste aflevering ooit met co-ster Si keken, die dinsdag werd uitgezonden.

In de emotionele slotscènes rondden Dave en Si hun ongelooflijke reis af en nadat de aftiteling was gerold, luidde een eerbetoon: ‘In liefdevolle herinnering aan onze vriend, Dave Myers’.

Het duo vertelde hoeveel de tour voor hen betekende en vertelde elkaar dat ze van elkaar houden.

BBC-kijkers barstten in tranen uit bij het zien van zijn hartverscheurende slotscènes, met één penning op sociale mediaplatform X: ‘Dit is een moeilijk horloge’

Een ander schreef: ‘Wat een aardige man Dave Myers was. Zo blij dat ze samen nog een laatste avontuur beleefden’

‘Kijk naar Hairy Bikers en ik ben al kapot’

‘Twee minuten na de laatste Hairy Bikers ooit, en ik huil nu al, vooral toen Dave zei: “laten we deze laatste kilometers laten tellen”.

Dave kreeg chemotherapie tijdens het filmen voor de 1000 kilometer lange roadtrip langs de westkust en toen de reis ten einde liep in Devon en Dorset, merkte hij aangrijpend op: ‘Wie weet wat de toekomst brengt, maar voorlopig woon ik in het heden, en het is best goed.’

Hij vervolgde: ‘We hebben het fantastisch gehad, een prachtig landschap, nieuwe vrienden en heerlijk eten.

‘En wij tweeën zijn weer samen en doen waar we goed in zijn. Het westen wordt echt een reis om nooit te vergeten,

‘Het was geweldig, ik hou van je’.

Si onderdrukte de tranen terwijl hij worstelde om de woorden te vinden om zichzelf uit te drukken, en gaf toe: ‘Ik heb gewoon geen woorden. Het is heel opmerkelijk wat hij heeft gedaan.’

BBC Two is doorgegaan met het uitzenden van Dave’s laatste Hairy Bikers-serie, waarin het iconische duo doorgaat met toeren langs enkele van hun favoriete plekken in Groot-Brittannië.

Na het nieuws over het overlijden van Dave vorige maand lijkt de sterke vriendschap tussen het paar en hun liefde voor avontuur en lekker eten nog aangrijpender.

In de laatste serie verkende het duo een waterkersboerderij, een rumdistilleerderij en visverkopers in Exmouth, waarbij ze het beste tot het laatst bewaarde toen ze de serie afsloten met een bezoek aan Lympstone Manor, met een Michelin-ster van Michael Caines.

Terwijl het paar de wijngaard van de chef-kok verkende, zei Dave: ‘Weet je, dit is zo’n speciale reis voor ons tweeën.

‘Weet je, na de afgelopen 18 maanden en we kennen je nu al een aantal jaren, Michael en ik kunnen eerlijk zeggen dat ik geen beter hoogtepunt kon bedenken!’

Dave gaat zitten voor een maaltijd in het prachtige restaurant en ziet er vol geluk uit terwijl hij zich tegoed doet aan het heerlijke eten met zijn beste vriend.

Gekscherend merkte hij op: ‘Ik heb het gevoel dat ik Cleopatra ben, zittend in een bad met kontmelk, begrijp je wat ik bedoel?’

Toen Michael vroeg: ‘Waar komt dat vandaan, Si?’, antwoordde de kok van Geordie: ‘Luister, ik heb 25 jaar lang deze kerel gehad, het lijkt op wat voor vergelijkingen, ik weet tot op de dag van vandaag nog steeds niet waar ze vandaan komen’.

De sterke vriendschap tussen het paar is duidelijker dan ooit, zoals Dave vervolgde: ‘Het is deze reis ongeveer 650 mijl geweest.

‘We zijn nu bijna twintig jaar onderweg, weet je, van de Oostzee tot Afrika, we hebben altijd iets goeds gevonden en ook de kameraadschap en vriendschap rond de tafel.’

Michael plaagde: ‘Nou, het heeft je maar twintig jaar gekost om mij te vinden, maar ik ben zo blij dat je hier bent’, terwijl Si eraan toevoegde: ‘Maar je weet dat we het beste tot het laatst hebben bewaard!’

Toen de aflevering ten einde liep, dacht Si na: ‘Nou, we hebben het gehaald.’

Dave vervolgde: ‘En het was soms zwaar. Weet je, ik heb de hele tijd dat we aan het filmen waren chemotherapie gehad, het was niet gemakkelijk, maar we zijn er, weet je, en het is gewoon een geweldig gevoel. Omdat ik hier bij jou ben, verlang ik hiernaar.

Terwijl hij de tranen onderdrukte, zei Si: ‘Wij hebben het gedaan, maar wat nog belangrijker is, hij heeft het gedaan. Hij is mijn maatje, maar ik hou van hem als familie, als een broer, en… ik heb geen woorden voor woorden. Het is nogal opmerkelijk wat hij heeft gedaan.

‘Dit is een beloning voor je harde werk, je wil, je inspanningen’, voegde hij eraan toe, zoals Dave toegaf: ‘Het is een droom die uitkomt, Kingy …

‘Wij tweeën zijn weer bij elkaar en doen waar we goed in zijn. Het westen wordt echt een reis om nooit te vergeten.’

Terwijl de twee elkaar voor de aftiteling omhelsden in een laatste knuffel, zeiden ze: ‘Het was geweldig’, zoals Si het ermee eens is: ‘Het heeft bro, het is gebeurd.’

Dave kuste hem op de wang en zei: ‘Ik hou van jou’, en Si antwoordde: ‘Ik hou ook van jou’, toen de televisiereis van het paar ten einde kwam.

Nadat de aftiteling was verschenen, luidde een eerbetoon: ‘In liefdevolle herinnering aan onze vriend, Dave Myers.’

Dave filmde vorig jaar zijn laatste show, die nog maar net op BBC Two te zien was, toen Si aankondigde dat zijn vriend was overleden.

De BBC besloot de serie als eerbetoon te blijven uitzenden.

Eerdere afleveringen in de serie lieten zien dat Si solo filmde terwijl Dave doorging met zijn behandeling.

Toen de tv-kok zonder zijn wederhelft achterbleef, deelde Si enkele oprechte woorden terwijl hij nadacht over hoe vreemd het voelde om zonder zijn partner te zijn.

Hij gaf toe: ‘Ik zou echt willen dat mijn beste vriend hier was, want hij zou dit absoluut geweldig vinden’, voordat hij eraan toevoegde: ‘Het is vreemd zonder hem’.

De Hairy Bikers zijn altijd een dubbelact geweest, en Si gaf toe dat hij het vreemd vond om alleen op de fiets te reizen.

‘Ik vond het vooral niet leuk om in mijn eentje te rijden, maar ik ga hem wat producten terugbrengen en ervan gaan knabbelen. Het is vreemd zonder hem.’

Toen Dave terugkeerde om een ​​historische spoorlijn in Portmadog te bezoeken, koesterde hij de levenslange ambitie om een ​​stoomtrein te besturen.

De ster legde uit: ‘Toen ik als jonge knaap dit gebied bezocht, zou Bob al aan deze indrukwekkende locomotieven hebben gewerkt. Helaas hadden we toen nog geen geld om over deze rails te rijden, dus deze reis voelt des te specialer.’

Nadat hij zijn goede vriend de ervaring had zien beleven, zei Si: ‘Het was leuk om mijn beste vriend een trein te zien besturen. Het was gewoon heerlijk om een ​​glimlach op zijn gezicht te zien, want hij had het verdomd moeilijk.’

Dave voegde eraan toe: ‘Ik heb dit gemist, vorig jaar Kingy, zo’n verschrikkelijk jaar’, voordat hij verder ging met de hartverscheurende woorden: ‘Dertig jaar hebben we onzin gepraat, en toch gaat het lang door’.

Dave kondigde in mei 2022 aan dat hij een behandeling voor kanker kreeg en hield het publiek moedig op de hoogte van zijn vorderingen in een reeks emotionele tv-specials.

Hij stierf eind februari met zijn familie en vrienden aan zijn zijde, waaronder zijn levenslange vriend Si.

Het was Si die het trieste nieuws van Dave’s dood bekendmaakte en een eerbetoon deelde op sociale media.

De laatste aflevering van Hairy Bikers Go West werd dinsdag om 20.00 uur uitgezonden op BBC Two.

Kent u het oude gezegde ‘geldpraat en rijkdomgefluister’ nog? Niet veel doen dat. Tenminste, dat denk ik na een vluchtige scroll door TikTok.

Het socialemediaplatform staat vol met goeroes die rijk worden en opscheppen over hun banksaldo, maar een verraderlijke subgroep hiervan is vaak het populairst. Hun beste tip voor een luxe leven? Word niet rijk door het te verdienen, maar door ermee te trouwen.

Eén daarvan, Dixie D’Amelio, een 22-jarige influencer met een fanbase van 57 miljoen mensen, ging viraal voor een video waarin ze klaagt dat ze moet werken en besluit dat ze in plaats daarvan ‘rijk gaat trouwen’. Zij is niet de enige. De hashtag How To Marry Rich is 3,9 miljoen keer bekeken op het platform en een hele online-industrie belooft luidkeels aspiranten te helpen precies dat te doen.

Ik ben niet naïef. Dixie en haar soortgenoten zijn niet de eersten met plannen om voor geld te trouwen. Maar ooit werd er discreet over het advies gefluisterd. Die beleefdheid gaat verloren in de ondertitelde TikTok-video’s van vandaag.

Maar het is niet alleen dat ze indiscreet zijn. Ze hebben het ook duidelijk mis. Alleen voor het geld trouwen is geen garantie voor geluk, en ik kan het weten, want ik leef tussen vrouwen die het wel hebben gedaan.

Ik ben opgegroeid met wat nu in de mode ‘voorrecht’ wordt genoemd. En ja, ondanks de occasionele moeilijke jaren zijn het vriendelijke jaren geweest.

Mijn man weet dat ik altijd waarde heb gehecht aan financiële onafhankelijkheid, en het opofferen ervan voor een leven vol vrije tijd heeft mij nooit in de verleiding gebracht. Natuurlijk heb ik genoten van de vakanties naar de Malediven via de eersteklas lounge, de boetieks in Knightsbridge en de met Michelin-sterren bekroonde lunches, maar ik heb die levensstijl nooit omwille van zichzelf nagestreefd. En ik heb daarvoor nooit op een man vertrouwd.

Als ik ooit in de verleiding was gekomen om mijn eigen verdienvermogen op te geven, zouden de vooroordelen en de spot met de vrouwen in die situatie mij te kwaad hebben gemaakt om er echt van te kunnen genieten.

Je zou je kunnen voorstellen dat het vleiend zou zijn om beschreven te worden als een ‘trofeevrouw’, met al zijn connotaties van decadente glamour. In plaats daarvan werd ik de eerste keer dat er van mij werd aangenomen dat ik er een was, gestoken door hoe leeg mensen dachten dat ik was, totdat ze me vroegen wat ik deed.

Ik ben een schrijver, gespecialiseerd in financiële journalistiek, maar al te vaak nemen mensen niet de moeite om ernaar te vragen. Een vrouw die ‘rijk trouwt’ zoals de TikTokkers zo meedogenloos bepleiten, verliest haar eigen identiteit en wordt gewoon een deel van de entourage van haar man.

Ik herinner me een man die parkeerde in de buurt van een bewonerspark buiten mijn huis in Kensington en tegen me zei toen ik hem vroeg verder te rijden: ‘Leen de auto van de man niet tenzij hij je laat zien hoe je hem moet parkeren, lieverd.’ In een kunstgalerie in St James’s kreeg ik te horen dat het prima was als ik een stuk wilde reserveren totdat mijn man ermee had ingestemd.

Een verkoper bij een meubelwinkel aan King’s Road wees me er behulpzaam op dat ze open waren in het weekend, wanneer mijn man misschien langs kon komen om mijn keuzes goed te keuren. De lijst met kleine vernederingen is lang.

Natuurlijk klinkt dit misschien irrelevant voor jonge meisjes die op zoek zijn naar sensatie en verleid worden door de glamour van een rijke man. Waarom maakt het hen uit wat anderen denken als ze het geld van hun man laten zien en nooit een dag hoeven te werken? Maar laat ik er een waarschuwend woord aan toevoegen.

Ik heb in mijn leven veel Assepoesters gekend en weinig of geen van hen krijgen een gelukkig einde. Ja, het lijkt misschien goed te beginnen. De zomerbruiloft in een Toscaans kasteel komt regelrecht uit een sprookje, net als de couturejurk en de tien-karaats diamanten ring.

Ik heb vrouwen gekend van wie de man hen £10.000 per week zakgeld gaf gedurende de looptijd van het huwelijk.

Wat uiteraard niet met rijkdom te koop is, is emotionele stabiliteit of gemoedsrust. Noch voor hen, noch voor hun echtgenoten. De vrijwel constante angst om niet goed genoeg te zijn of vervangen te worden door iemand die beter is, zorgt ervoor dat geen van beide partijen gelukkig is.

Het is vaak slechts een kwestie van tijd voordat privédetectives worden ingeschakeld om echtgenoten te volgen, of advocaten worden ingeschakeld om het geld te volgen. Wanneer u een transactionele benadering van relaties hanteert, vraagt ​​u om behandeld te worden als handelswaar.

Het begint onvermijdelijk mis te gaan. En als de geldkraan wordt dichtgedraaid, zijn er soms wanhopiger of inventievere maatregelen nodig voor vrouwen die voor geld trouwen en hun eigen geld niet verdienen.

Ik hoorde onlangs van een winkel aan de Brompton Road die contant geld aanbiedt voor designerhandtassen, gekocht in een van de vele luxe boetieks in de omgeving. Omdat ze op hun hoede zijn om een ​​digitaal spoor achter te laten dat hun echtgenoten kunnen volgen, kunnen vrouwen binnenlopen met een Hermes- of Chanel-handtas ter waarde van duizenden ponden, betaald met zijn creditcard, en met contant geld vertrekken.

Degenen die dat nodig hebben, kunnen op deze manier een behoorlijk appeltje voor de dorst opbouwen, zonder dat een echtgenoot (of waarschijnlijker: zijn accountant) achterdochtig wordt. Het is een huiveringwekkende herinnering aan de vernedering van financiële afhankelijkheid en een ijzersterke huwelijkse voorwaarden.

Want wat Dixie en haar fans ook moeten erkennen, is dat het één ding is om voor geld te trouwen, en iets heel anders om eraan vast te houden als je gaat scheiden.

Hoe zorgelijk dit ook is voor de vrouwen in kwestie, ik ben ook bezorgd voor de mannen die al dan niet wetende deelnemers zijn aan deze smakeloze handel.

Als moeder van twee jongens aarzel ik bij het idee van een toekomstige partner die hen ziet als niet meer dan een upgrade van hun levensstijl, ook al is geen van beiden oud genoeg om te daten.

Als ik vermoedde dat iemand achter mijn jongens aanzat om hun geld, zou ik liever een cheque uitschrijven en de jonge vrouw inpakken.

Dat klinkt misschien hard (en een beetje neurotisch), maar op de lange termijn zal het beide partijen behoeden voor het gedoe en het liefdesverdriet. Mijn advies aan jonge mannen is hetzelfde als aan jonge vrouwen. Trouwen omdat je dat wilt, niet omdat je indruk op mensen wilt maken.

Als dit alles de jonge vrouwen van TikTok er niet van kan overtuigen hun ‘trouw rijk’-plannen niet door te zetten, stel ik voor dat ze werken aan het ontwikkelen van een Kardashian-niveau van zelfvertrouwen.

Zonder dit kunnen ze merken dat ze hun grip op de realiteit verliezen, evenals hun buit. Het impostersyndroom is net zo verlammend voor de vrouw in de slaapkamer als voor de vrouw in de directiekamer.

Elke blik en elk woord dat tegen hen wordt gezegd, zal onzekerheden veroorzaken die worden gevoed door de angst – ja, het geloof – dat ze er niet bij horen. Dat ze niet voldoen aan de normen waarvan ze denken dat ze eraan gehouden worden. Er is een daarmee gepaard gaande waanzin om dunner, mooier, beleefder en grappiger te zijn – wat het ook is waarvan je denkt dat het je zal helpen er eindelijk bij te horen.

Om het gevoel te krijgen dat je je nieuwe status verdient en daarom waarschijnlijker bent dat je deze behoudt. Het is een wreed spel en uiteindelijk een onsuccesvol spel. De vrouwen die erin verstrikt raken, onderwerpen zichzelf aan een meedogenloos regime van verzorging en zelfverbetering, en rennen altijd sneller om op hun plaats te blijven.

Sommigen betalen om dit zelfvertrouwen te bevorderen. In Londen zijn er, net als in New York, Beijing of Dubai, genoeg paranormaal begaafden, personal trainers, schoonheidsspecialisten of etiquettecoaches om kwetsbare jonge vrouwen te helpen de versie van zichzelf te worden die ze denken te moeten zijn, terwijl ze duizenden euro’s aan vergoedingen worden kwijtgescholden. .

Het is allemaal schijn. Deze vrouwen krijgen te horen dat het verwarren van een gebaksvorkje met een dessertlepel of het vragen om het toilet in plaats van het toilet de doodsteek is voor elke statuszoeker. Maar de waarheid is veel minder ingewikkeld. Wees wie je bent, en de wereld zal je accepteren zoals je bent.

Sterker nog, een gebrek aan pretentie zorgt er vaak voor dat je een plaats aan tafel krijgt – vrij letterlijk in het geval van één vriend.

Ze is een van de meest charmante vrouwen die ik ken, iemand die een kortstondige carrière in de entertainmentwereld had voordat ze met een zeer succesvolle en rijke producer trouwde.

Ik was totaal ontwapend toen ze tijdens een avondje uit samen de manager van een chique restaurant in Piccadilly feliciteerde met het succes en zei: ‘De afgelopen vijf jaar zijn goed geweest. Ik ben van het wachten aan deze tafels naar het eten aan deze tafels gegaan en jij hebt er nog een toegevoegd [Michelin] ster.’

Niemand die aanwezig was, dacht iets minder over de vrouw. Wij lachten inderdaad met haar mee, blij met haar geluk. Haar gebrek aan pretentie liet zien dat ze het enige had wat met geld niet te koop is: authenticiteit. Het was die avond voor iedereen aan tafel duidelijk dat ze trouwde uit liefde, niet uit geld.

Als er iets misgaat, wat we allemaal doen, ongeacht of we de school hebben afgemaakt of het A-niveau niet hebben gehaald, is de manier waarop je met de situatie omgaat het meest veelzeggend.

Er wordt vaak gedacht dat chique mensen geobsedeerd zijn door status en door wie ze binnenlaten of buiten hun stam houden. Maar dit is ook niet waar. Ze leggen geen struikeldraden over hun landgoederen, wachtend op de volgende persoon die de ‘g’ in Magdalena uitspreekt.

Vriendelijkheid of goede manieren weerhouden de meeste mensen ervan een punt te maken van de werkelijke of ingebeelde tekortkomingen van iemand anders. En goede manieren zijn, net als bijna al het andere in het leven, gemakkelijk voor mensen met een gezond zelfbeeld. Een chip op de schouder, in plaats van een ongepast accent, is de ondergang van zovelen in deze wereld.

Dus mijn advies aan die TikTokkers die zich niet kunnen laten weerhouden van het najagen van een rijke man, is om zich te concentreren op het versterken van hun zelfrespect. Zonder dit kunnen jonge vrouwen zich bedreigd of blootgesteld voelen en defensief worden.

Ik heb ze horen uithalen met passief-agressieve opmerkingen van de variant ‘Ik zou dat nooit kunnen dragen, maar het staat je prachtig’. Anderen gaan volledig voor kernenergie. Ze zetten een persoon of een plaats neer omdat ze bang zijn dat hun gebrek aan kennis hun bescheiden begin bloot zal leggen.

‘Ik kan niet geloven dat je weer met Kerstmis naar de Malediven gaat’, hoorde ik laatst. Misschien vinden ze dat neerbuigend zijn hoort bij rijk zijn. Dat is niet het geval. Het is een afgezaagd en onnauwkeurig vooroordeel over hoe rijke mensen zich gedragen. Deze benadering is vermoeiend en zal gegarandeerd juist die mensen vervreemden naar wie de goedkeuring van een aspirant verlangt.

Zeer vermogende individuen cultiveren ook geen vrienden – of romantische partners – vanwege hun waargenomen nut voor hen.

Ze zijn niet op zoek naar een toekomstige vrouw die Mandarijn spreekt of professioneel tennis speelt. Als ze een verbinding voor hun werk willen maken, staan ​​er zakelijke netwerken klaar om te helpen. Als ze een uitnodiging willen, of het nu voor een privé-eiland is of voor een reis naar de ruimte, nemen ze contact op met hun conciërge.

Voor alle rommelige dingen daartussenin willen ze een partner in de ware zin van het woord. Maar dat doen wij allemaal ook.

Het is een punt dat toekomstige miljardairvrouwen goed in gedachten zouden moeten houden als ze de nieuwste stapsgewijze handleiding volgen om een ​​miljardair in de wacht te slepen. Mijn beste tip? Kies voor de man die je gelukkig maakt, niet degene waarvan je denkt dat hij je rijk zal maken.